Vaker dan me lief was hoorde en las ik afgelopen dagen over stress. Ging over reizigers, vooral vakantiegangers. Het wordt een moeilijke zomer. Onze grootste luchthaven functioneert nauwelijks meer, de wegen naar het zuiden van Europa zijn en blijven overvol, overal is te weinig... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Geschiedenis
Meestal besef ik nauwelijks dat ik ouder word. Maar soms dringt het ineens fel tot me door. Gisteren was er zo’n moment. Toen ik las over het leven van Leen Timp die vorige week vrijdag overleed. Natuurlijk wist ik dat hij een grote rol speelde in de geschiedenis van de Nederlandse televisie en dat hij getrouwd met een vrouw die daarin nog belangrijker was. Het was vooral het lijstje programma’s waarvan hij de regisseur was. Bijvoorbeeld: Zo is het toevallig ook nog ’s een keer. Ik kan natuurlijk opzoeken wanneer het uitgezonden werd, maar dat doe ik niet, want ik hoef niet meteen overal jaartallen bij. Wel weet ik dat ik nog erg jong was. Mijn zusjes waren al naar bed. Ik zie mijn ouders en ik zitten in onze huiskamer. We keken zeer geamuseerd. Wat er in dat programma gebeurde, was niet mis. Of later, veel later het praatprogramma Mies en scene. Was het het eerste praatprogramma op de Nederlandse televisie? Er werd in ieder geval anders gepraat dan in de praatprogramma’s van nu. Je onthield een paar dagen wat er gezegd werd. Hiermee wil ik trouwens niet zeggen dat vroeger alles beter was, want dat was het niet. Het Grand Gala du Disques! Ik kon me er een paar dagen op verheugen. Of de stille straten wanneer Eén van de Acht te zien was. Ik was er geen liefhebber van, maar keek toch, want je stelde je een beetje aan als je dat niet deed. Ineens begint er een heimweewoord te blinken in het lijstje verdiensten van Leen Timp: bloemendefilé. Ik was die gebeurtenis bijna vergeten. Koninginnedag. Soestdijk. Ach!
Columns
-
-
Gebeurt niet dagelijks, maar soms moet ik aan de beer uit mijn kindertijd denken. Die kreeg ik in de wieg van mijn grootvader cadeau. Van dat moment herinner ik me niets, van die grootvader weinig, want hij ging vroeg dood. Maar van de beer weet ik nog alles, ik moet zeggen, van... lees meer
-
Frisse verschijningen, daar houd ik van. Voor de goede orde: ik heb het over personen. Wanneer een frisse verschijning me van iets probeert te overtuigen, lukt dat beter dan wanneer een niet-frisse verschijning een poging doet. Raar vooroordeel misschien, maar ik zeg maar zoals... lees meer
-
Zal zo’n vaart niet lopen. Denk ik vaak en héb ik ook vaak gedacht, te vaak, geef ik toe. Als je denkt of zegt dat het zo’n vaart niet zal lopen, komt er wat zo’n vaart niet zal lopen, juist in volle vaart op je af. Je doet nog even alsof dat niet zo is, maar dat houd je nooit l... lees meer
-
Over de emotie die teleurstelling is, valt meestal weinig te zeggen. Door een van de nieuwsuitzendingen op maandagavond was ik gisterochtend op het ergste voorbereid, maar het viel behoorlijk mee.
-
Natuurlijk dacht ik gisteravond om kwart voor negen: nu beginnen ze. En ik wist ook met welk nummer, hoe dat klonk en de sensatie die het teweegbracht in de volle Johan Cruijff ArenA. Dit jaar kostte het geen moeite te beslissen dat ik er niet heenging. De vorige keer wel, want... lees meer
-
Steeds minder denk ik aan de sociale verlamming die corona veroorzaakte, terwijl de overheid me niet het gevoel geeft dat ik me moet instellen op een nieuwe golf. Misschien moet ik mijn eigen plan trekken, er zijn andere bronnen. Wel hoor ik vaak mensen zeggen dat ze `voor het e... lees meer
-
Aangenaam te lezen dat minister Christianne van der Wal zo van de gezelligheid is. Stond gisteren in deze krant. Ik wist het niet, ook niet dat ze de gezelligheid moest terugbrengen binnen de VVD. Nu is dat altijd een breekbare gang van zaken, voor gezelligheid zorgen als die er... lees meer
-
Misschien heb ik niet goed opgelet, maar ik las of hoorde nog nergens een spatje begrip voor de vrouw uit Monster die veroorzaakte dat Sander Dekker met zijn racefiets over de kop sloeg en zwaar gewond naar het ziekenhuis moest. Ze raakte hem aan in zijn snelheid of pakte hem ze... lees meer
-
Nog nooit had ik hier een flitsbezorger aan de deur, om bijvoorbeeld een pizza te brengen. Zou dan het gevoel hebben dat ik die pizza razendsnel moet opeten om daarna dan nog sneller wat anders te gaan doen. Ik laat weleens een maaltijd afleveren, meestal afkomstig van hetzelfde... lees meer
-
We hadden erop kunnen wachten: groene pleisters. Niet groen van kleur, ja, die zijn er ook, maar qua milieu dus, duurzame pleisters. Gek, maar ik heb er weleens aan gedacht wanneer ik een pleister weggooide: plakkerig vies dingetje, belast ik het milieu niet enorm?
-
Tijdens de eerste minuten van de wedstrijd was het al duidelijk: de Noor Ruud was een paar maten te klein voor Nadal die tweeënhalf uur later voor de 14e keer Ronald Garros won. Toch keek ik met groot genoegen. Van het tennis van de Spanjaard krijg ik een tophumeur. Bovendien vo... lees meer
-
Lelijke voorwerpen kunnen me fascineren. Zeker wanneer ze te koop zijn. Natuurlijk, subjectieve kwestie. Wat ik lelijk vind hoeft niet iedereen lelijk te vinden. Gelukkig niet.
-
Lukt niet altijd, maar in principe komen we eens per week bij elkaar, vaste avond, vast café, vriendgroep van zes mannen. We praten over wat we maken en meemaken, we duiden de kleine wereld om ons heen en behoeden elkaar voor cynisme en onverschilligheid. Twintig jaar geleden bl... lees meer
-
Van blije mensen word ik meestal ook blij. Had ik deze week bij het zien van de uitreiking van de Michelinsterren. In sommige van die restaurants kreeg ik meteen zin, maar ja, dan moet ik reserveren met de agenda bij de hand en daar nukkig doorheen bladeren: “Ja, ik zie dat we o... lees meer