Graag lees ik over de stroopwafelbakker die 47000 euro subsidie ontving om met die stroopwafels aandacht te vestigen op het Oekraïnereferendum. Telkens zegt dat hij geen winst maakt, maar dat die subsidie alleen de kosten dekt. Hij meldt er niet bij dat hij zelf de grootste kost... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Geurkaarsen
Wat kan het opluchten onverwacht een medestander te vinden. En nog wel eentje uit het hoogste gezag, de presentator van het televisieprogramma Eigen Huis en Tuin. Lodewijk Hoekstra heet hij en ik ken hem niet, maar ik geloof hem. Hij verzet zich tegen tuincentra, zegt dat we minder rotzooi voor de tuin moeten kopen en zeker geen geïmpregneerd hout. Interessant is dat hij zich met deze oproep tegen een van de sponsoren van zijn programma keert. In omroepland zal zoiets `dapper’ worden genoemd. Ik heb het op deze plek ook weleens over het vage doodsverlangen dat me bevangt wanneer ik een tuincentrum binnenkom en daar harde levensliederen hoor, bijna omval van de geur van geurkaarsen en pijn in de ogen krijg van de overal zo meedogenloos geëtaleerde lelijkheid. Ik heb het niet over bomen, planten en struiken, maar daar kom je pas na een lange omweg terecht. Daar zie ik niet dat zich van de bezoekers van het tuincentrum enige vreugde meester maakt. Bijna iedereen kijkt ontstellend bedrukt. Dat komt ook door de loodgrijze atmosfeer binnen de groothandel. Ik weet dat sommige mensen zich vastklampen aan het vooruitzicht van de oliebollenkraam bij de uitgang, een opmerkelijke voorziening. Daar worden oliebollen verkocht die niet te eten zijn. Ik lees dat er in Nederlandse tuincentra jaarlijks voor 1,2 miljard euro wordt besteed aan `niet levend materiaal’, zoals tuinaccessoires en hebbedingetjes. Sommige mensen gebruiken het woord `grappig’ als ze iets niet begrijpen. Doe ik niet gauw. Nu wel: grappig bedrag.
Columns
-
-
Het liet me niet onberoerd toen ik vorige week de Rolling Stones op Cuba zag landen. Zeker niet toen ze daarna gevieren op de vliegtuigtrap vriendelijk poseerden en zwaaiden. Ik hoor dat er mensen zijn die dan een beetje smalend zuchten: wat zijn ze oud. Zoiets komt niet in me o... lees meer
-
Als ik een volle kamer binnenkom (verjaardag) begroet ik een vriendin en die zegt: `Je gulp staat open.’ Ik knik en zeg dat we dit soort dingen altijd tegen elkaar moeten blijven zeggen. Hoort ook bij de zorgzame samenleving.
-
Het was een klein en tam verlangen waaraan ik nauwelijks aandacht besteedde. Niet belangrijk, hield ik mezelf voor. Ik leg het uit: mijn auto is uit begin jaren negentig, een oudje dus. Daarom doe hij het soms niet, waarover ik me niet probeer op te winden. Er zijn immers ergere... lees meer
-
Ongetwijfeld wordt de komende dagen vaak, heel erg vaak gezegd dat er waarschijnlijk niemand ter wereld is die zijn naam niet kent. En dat is al heel lang zo. Fascinerend is dat. En iedereen spreekt die naam ook met enig ontzag uit, wat natuurlijk niet alleen komt doordat hij zo... lees meer
-
Als ik naar de foto van de daders kijk, probeer ik er zoveel mogelijk over te denken. Ze duwen een bagagekarretje voort, ze kijken om zich heen zoals mensen doen die dadelijk vertrekken (je kijkt dan anders dan wanneer je op weg bent naar de supermarkt). Twee van hen zijn dood,... lees meer
-
`Wij zijn met meer.’ Dat zei onze premier op de persconferentie, gisteren tegen het middaguur. Die persconferentie was al een tijdje aangekondigd en niemand zal verwacht hebben dat de premier iets over de aanslagen in Brussel zou vertellen wat we nog niet wisten. Geschokt. Medel... lees meer
-
Het is een televisieserie die ik graag wil zien, maar de eerste aflevering miste ik al. Daarom hoop ik dat de serie over een tijdje op DVD te krijgen is. Kan ik rustig alles achter elkaar kijken. Iedereen zal dat voornemen kennen en weten dat er meestal niets van terechtkomt. In... lees meer
-
Je moet niet zo snel schrikken, zeg ik soms tegen mezelf, steeds vaker, zeker niet van dingen waarvan je eigenlijk helemaal niet hoeft te schrikken. Er is immers genoeg héél ergs waarvan je écht moet schrikken. En als ik dat tegen mezelf zeg, denk ik: je hebt gelijk.
-
Wat houd ik van geruststellende berichten! Zoals nu: het worstenbroodje staat sinds deze week op de lijst van Nationale Inventaris Immaterieel Cultureel Erfgoed in Nederland. Zo heet dat officieel, maar nu ik het noteer, twijfel ik ineens, want het is wel héél veel. Maar het kan... lees meer
-
Als ik tips lees om iets beter, sneller of `leuker’ te doen, moeten het er niet te veel zijn. Liefst één, maar dat is bijna nooit het geval. Iemand die tips geeft, wil er graag mee strooien.
-
Goed zo, denk ik als ik lees dat steeds meer Afrikaanse landen onze afgedankte kleding niet meer willen. Ze vinden het belangrijk dat hun eigen locale kledingindustrie beter gaat werken.
-
Dit is al de tweede dag in De Week van de Lentekriebels en ik heb er nog niets aan gedaan! En er ook nog niets van gemerkt! Wat moet ik meer betreuren?
-
Helaas vind ik nooit de rust om boeken over drukte te lezen. Ik ruik er wel aan, ook letterlijk – ik ben een boekenruiker, maar kan me niet tot volle aandacht zetten. Komt ook doordat ik denk dat ik weet wat erin staat en met wat ik weet he-le-maal niets doe.
-
Voor sommige producten staat `luxe’ en dan voel ik altijd enige terughoudendheid. En rare jeuk.