In Den Haag kwam ik een man tegen in wie ik een jongen herkende die bij mij op school zat, inmiddels alweer een tijdje geleden. Hij had iets meer lichaam gekregen, maar straalde de makkelijke vrolijkheid uit die hij toen ook al had. We maakten een praatje voor een gebouw waaro... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Limonade
Een vriend van me schreef een kinderboek met een zebra in de hoofdrol. Daarom werd het boek in de dierentuin ten doop gehouden, in de nabijheid van zebra’s die zich belangstellend gedroegen. En er waren uiteraard veel jonge kinderen, de doelgroep van het boek, kinderen in de voorleesfase. Vaak was ik aanwezig bij de presentatie van een boek voor volwassenen, maar hier ging het er toch anders aan toe, minder gewichtig, en dat vond ik zeer aantrekkelijk. Niemand deed zijn best interessant te zijn. Er waren ook twee vrouwen die de kinderen schminkten, als ze dat wilden. Ze kregen dan een dierengezicht. De tijger was hier erg populair. En de zebra natuurlijk. Zie je nooit wanneer volwassenen rond een boek bijeenkomen. Ik ben er voorstander van dat dit wel gebeurt. De manifestatie krijgt dan meteen een ander karakter, lósser. Mijn vriend las zijn boek voor, helemaal. Boeken voor kinderen van die leeftijd zijn nooit zo dik. Hij deed er een minuut of tien over, gezeten tussen de kinderen die aan zijn lippen hingen en gul lieten horen wanneer ze iets leuk of gek vonden. Volwassenen doen dat ook wel, maar toch anders. Er stond ook een grote tafel met daarop gezellige glazen limonade en koffie en thee voor de ouderen. En een schaal met koekjes. Vond ik ineens ook een mooi ding, zo’n schaal. Het meisje achter de tafel vroeg of ik een kopje koffie wilde. Ik zei: `Limonade graag.’ Dat hoor ik mezelf nooit meer zeggen en ik dacht aan mijn limonadejaren die ineens niet ver weg waren. En om ons heen was het zacht herfst.
Columns
-
-
Waar ik vanaf moet: ik weet iets, maar dan wil ik tóch nog zeker weten of het waar is wat ik weet.
Zaterdag moet ik per trein van Amsterdam naar Nijmegen, een traject dat in het weekend altijd moeilijk is. Komt door reparaties. Ik probeer daar begrip voor te hebben. Thuis k... lees meer -
Als de postpakketbezorger een pakje wil bezorgen en je bent er niet, zijn er twee mogelijkheden: hij geeft het pakje bij de buren af en met die mogelijkheid ben ik vertrouwd. De band met de mensen met wie je een straat deelt, wordt er sterker door.
-
Gisteravond waren er veel vallende sterren te zien. Dat werd in de ochtend al aangekondigd en ik wist tot mijn spijt dat ik iets te doen had waardoor ik ze niet kon zien, terwijl ik de laatste tijd vind dat ik iets meer van de natuur moet meemaken.
-
Eindelijk zie ik haar in het echt. Samen met zangeres Beatrice van der Poel mag ik in een televisieprogramma iets over onze voorstelling vertellen. Het is een bont programma met veel gasten. Ik sta met Ferry Mingelen te praten die dadelijk het aftreden van Emile Roemer moet toel... lees meer
-
Er was een storing in het internet hier in huis. Dus een bedrijf gebeld en er zou een paar dagen later iemand komen. En van tevoren een sms waarin stond hoe laat ongeveer. Ben ik blij om: dat je niet meer een hele dag hoeft zitten wachten op zo’n deskundige.
-
Het winterweer zorgde gisterochtend voor twee interessante oproepen: alleen de weg op te gaan als het echt nodig is, en, daarmee samenhangend, vooral thuis te werken. Ja, wanneer is het echt nodig naar buiten te gaan? Is een levensverdiepende vraag, niet alleen wanneer de wereld... lees meer
-
Gisterochtend keek ik naar het televisieprogramma WNL Op Zondag. Komt er nooit van en daarom weet ik veel niet. Bijvoorbeeld dat er vanaf april in de Beekse Bergen iets unieks aan de hand is. De heer Lips en zijn aardige dochter Leentje zaten bij Rick Nieman op de bank. De famil... lees meer
-
Zeker weten doe ik het niet, maar volgens mij kreeg ik als kind eens een verjaardagskaart van Donald Duck. Die kaart zorgde voor grote vreugde. Ik wist natuurlijk ook wel dat Donald Duck alleen maar bestond in de verhalen in het weekblad, maar toch vroeg ik mijn moeder hoe hij k... lees meer
-
De komende weken wordt 2017 gefileerd, het beste dit, het slechtste dat, opmerkelijke verschijnselen, opvallende personen, nieuwe dingen. Ik houd ervan, vooral als ik een mening moet mobiliseren die daarvoor een sluimerend leven leidde.
-
Uiteraard was ik gisterochtend gealarmeerd toen op de radio Tes tendres années van Johnny Hallyday werd gedraaid. Er moest dus iets met Johnny zijn, want spontaan iets van hem te gehore brengen, nee, dat zat er nooit in. Het lied was ooit in dit land een succes. Willeke... lees meer
-
Sinterklaas is weer vertrokken, maar gisterochtend was hij dat nog niet en de dag begon zoals alle 5 decembers hier beginnen: om 8 uur klinkt het heldere gezang van een kinderkoor door de straat, oude sinterklaasliedjes en ook nieuwe, de straat zelf is nog leeg en daar komt tege... lees meer
-
Ineens waren ze verdwenen, dachten we, de vrouwen die we parfummoeders noemden, werkzaam op de cosmetica-afdeling in het Grote Warenhuis. Twee keer per jaar kwam ik daar, de dag voor Moederdag en in de Sinterklaastijd. Het waren vrouwen van middelbare leeftijd, tot in de puntjes... lees meer
-
Op de radio hoor ik een gesprek met een zanger van het levenslied. Zijn naam verstond ik niet, er zaten veel letters in. Hij maakt deel uit van een beroepsgroep waarmee ik maar een dunne band heb. Dit is geen waardeoordeel, het genre ligt me niet zo. Dat wil niet zeggen dat het... lees meer
-
Eergisteren speelden zangeres Beatrice van der Poel en ik onze voorstelling in theater Orpheus in Apeldoorn. Naast onze kleedkamers was een kleedkamer die me fascineerde. Op het bordje naast de deur stond in grote, ferme letters Meiden!. Met een uitroepteken dus. In het... lees meer