De politie moet een sireneprotest niet aankondigen! Beter is het als het onverwacht opklinkt en wij ons afvragen wat er aan de hand is. Als je het van tevoren weet, heeft het veel minder effect. Het is tragisch dat de politie actie moet voeren voor betere financiële omstandigh... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Luidspreker
Het was een nogal, wat zal ik zeggen, ja een vermoeid busje. Dat kon ik nog net zien toen het gisteren door mijn straat reed, veel te snel voor het doel waarom het busje in beweging was gekomen. Op het dak ervan was immers een grote luidspreker bevestigd, waaruit hard een wervende stem klonk die iets in ons stemgedrag wilde stimuleren, een politieke partij dus. Op het busje waren affiches geplakt. Ook dat had ik nog net kunnen zien. Maar welke partij en wat de partij beoogde, geen idee. Daarvoor had de chauffeur te veel haast. Het is niet erg, maar wel nutteloos. Waarom is het vermoeide voertuig gemobiliseerd? De achterliggende gedachte kan toch niet zijn: als we maar de straat op zijn geweest. Dat hoorde je de laatste dagen immers vaak, politici die zeiden dat het hoogst belangrijk was dat ze de stráát op gingen. De heer Samsom zei dat hij en zijn partijgenoten ruim een miljoen gesprekken had gevoerd. Op straat dus. Tijdens deze campagne. Het is een andere manier van de straat op gaan dan het busje gistermiddag. Maar misschien is het een goed doordachte daad: dat ik bij de buurvrouw aanbel en vraag of ze dat busje heeft gezien en of zij misschien weet welke partij het heeft ingezet. Misschien weet ze dat en gaan we een klein gesprek aan over die partij. Misschien denk ik zelf na dat gesprekje, ja, die partij heeft wel wat. Maar ik heb niet bij de buurvrouw aangebeld, althans niet daarvoor. Dadelijk loop ik als democraat wat onbestemd naar het stemlokaal. Is me nog nooit overkomen. Altijd ging ik met gebalde vuisten en opgeheven hoofd het stemhokje in. Nu dus niet. Maar ik keer niet om, ik zet door.
Columns
-
-
Als we wachten in de wachtruimte van een polikliniek, is ons wachten anders dan in bijvoorbeeld de wachtruimte van het gemeentehuis. Sta je haast nooit bij stil, maar toen ik gisteren in het gemeentehuis zat, viel het me op, ook omdat ik hiervoor werkelijk álle tijd had. In de p... lees meer
-
Een linkse vuist – dat hoor ik altijd graag. Ik lees dat de voorzitter van de PvdA, Hans Spekman, en Femke Halsema, voorheen in de top van Groen Links, die vuist graag willen. Femke Halsema heb ik hoog, ook om redenen die ik binnen de beperkte ruimte van dit stukje niet uiteen k... lees meer
-
Erg vaak denk ik: te laat, had ik eerder moeten weten of had eerder bekend moeten zijn. Ik lees nu dat zittenblijven geen zin heeft. Op school dus, maar dat zal duidelijk zijn, want waar anders kan een mens gedoemd zijn tot zittenblijven? Ik zie ook nu pas dat het één woord is,... lees meer
-
Sommige dingen zijn zo lelijk dat ze juist daardoor ook iets aantrekkelijks hebben. `Dingen’ zie ik ruim, ook straten en gebouwen. Als iemand zegt dat iets niet om aan te zien is, ga ik toch even kijken, want het is door mensen gemaakt en die mensen hebben erover nagedacht, miss... lees meer
-
Vaak zit ik in de trein, maar nog nooit maakte ik mee dat de conducteur werd bedreigd of aangevallen. Afkloppen. Dikwijls vraag ik me af wat ik zou doen. Ik ben niet laf, maar me wel bewust van mijn beperkingen. Ik heb, wat dan heet, een stevig postuur, maar mis de vaardigheid... lees meer
-
Het is een woord dat ik niet graag opschrijf of uitspreek: graaicultuur. Toch al de tweede keer dat ik het doe. Een paar weken geleden op deze plek ook al. Ik lees er zelfs niet graag over. Daarom mis ik ontwikkelingen, maar ineens trekken de kranten me er weer middenin. Graaicu... lees meer
-
Er zijn dingen die je minstens één keer gedaan moet hebben, voor de zekerheid een paar keer, om te beseffen waarom alles is zoals het is. Voorbeeldje: in ons deel van Europa zijn geen grenzen meer, maar nog niet zo héél lang geleden wel. Bij sommige grenzen konden douaniers las... lees meer
-
De werking van het geheugen interesseert me dagelijks. Vandaag is het Goede Vrijdag. Misschien is het moeilijk uit te leggen waarom deze dag zo heet, maar niet wat we herdenken: de dood van Jezus. Hij stierf om drie uur aan het kruis. Tijdens mijn schooltijd werd dit gruwelijke... lees meer
-
Een woord dat ik nauwelijks gebruik, maar wel mooi vind en tegelijkertijd ook licht treurig, is sneu. Klank en betekenis vallen goed samen. Woord om zuinig op te zijn. Als we iets sneu noemen, is het niet héél erg, er hangt alleen een zachte glans van tragiek omheen. Gisteren la... lees meer
-
Je hoort nog maar zelden dat iemand lacht als een boer met kiespijn. Komt waarschijnlijk door dat televisieprogramma. Iedereen is anders naar de boer in het algemeen gaan kijken. Ik zeker, terwijl ik toch maar één uitzending uit heb kunnen zien. Als kind vond ik het al een vreem... lees meer
-
Mijn kinderjaren zijn al een tijdje voorbij, maar toch heb ik eruit meegnomen dat de week voor Pasen een vreemde, maar niet onaangename onrust heeft. Witte Donderdag, Goede Vrijdag, paaszaterdag – leg het maar eens uit aan iemand die van niets weet. Ik zie op televisie soms een... lees meer
-
Vrijdag reed ik in mijn auto door het gebied dat getroffen was door de stroomstoring. Ik bewaar daar prettige herinneringen en bedoel niet alleen dat ik besefte hoe nuttig stroom is, wat een open deur lijkt, maar hoe vaak staan we daar bij stil? Het was het begin van de stroomst... lees meer
-
Er zijn mensen die van bank veranderen omdat ze het gegraai aan de top beu zijn. Snap ik wel. Ik doe het zelf (nog) niet opdat ik opzie tegen de tijd die het kost, tegen het geregel. Slappe houding. Daarom probeer ik er wat van te maken. Als ik dan zo’n bankier op televisie zie,... lees meer
-
Gisterochtend hoorde ik rond een half acht op de radio een man over schapen spreken. Schapen waren zijn beroep. En voordat een schaap een schaap wordt, is het eerst een lammetje. Daar ging het vooral over, over lammetjes. Mooi lente-achtig onderwerp. Lammetjes stemmen altijd opt... lees meer