Soms lees ik een artikel over namaakvlees, dus geen echt vlees, en dan voel ik lichte fascinatie en vraag me daarna even af waaróm je dat zou willen eten. Je bent tégen vlees, vanwege het milieu, vanwege leed dat dieren wordt aangedaan, en eet het daarom niet. Begrijpelijk. Maar... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Luren
Bij mijn tandarts ruikt het soms naar zijn assistente. Het is een aangename geur (ik denk aan een stil terras aan zee), maar toch word ik er niet rustig van. In andere omstandigheden misschien wel. Als ik met deze assistente bijvoorbeeld op een stil terras aan zee zou zitten. Als het bij de tandarts naar sinaasappels zou ruiken, had ik minder last van onrust. Geur wordt de nieuwe muzak, las ik ergens. Ik vind oude muzak al zo erg, ik popel niet om nieuwe. We weten wat muzak moet doen: ons kalm, ja ontspannen stemmen. In supermarkten. Ook bij de tandarts. Muzak is dus niet alleen muziek meer, maar ook een geur. Denk aan de geur van pas gebakken brood. Daar voelen we ons niet slecht bij. We krijgen ook zin in brood. Op de broodafdeling van de supermarkt hangt die geur dan ook gul. Maar het is een kunstmatig geproduceerde geur, het brood wordt immers meestal niet op die plek gebakken. Dat weten we natuurlijk ook wel, maar laten ons in de luren leggen door het lekkere luchtje. Geurmarketing heet het. De geurmakers moeten het trefzeker aanpakken. Om maar even in de supermarkt te blijven: als ik me daar op de visafdeling sta te oriënteren en ruik daar vers gebakken brood, haast ik me niet naar de broodafdeling, want mijn hoofd staat naar vis. We raken allemaal door het dolle heen als we een kerstgeur ruiken, maar we moeten dan wel kerstspullen zien staan, anders werkt het niet. We gaan niet hup ergens anders op zoek naar een leuke kerstboom.We zijn niet gek! Hè, nu zit ik ineens aan kerstspullen te denken!
Columns
-
-
Er is onderzoek verricht naar onze omgang met kerstversiering. Van dat soort onderzoeken houd ik nogal. En ik ben opgehouden me druk te maken omdat mij weer niets gevraagd is. Daar práát ik zelfs niet meer over.
-
In 2020 komt er een biografie van Patty Brard, lees ik. Ze wordt dat jaar 65. Nu kun je zeggen: 2020 is nog ver weg, wie dan leeft, wie dan zorgt. Maar dat is niet zo. Het duurt maar even.
-
Het einde van het jaar nadert en dan steken altijd een paar vaste waarden de kop op. Zoals de Nationale Wetenschapsquiz op televisie, dit jaar op 29 december. Ik kijk daar meestal naar en na afloop zit ik een tijdje verpletterd voor me uit te staren: ik weet weer helemaal niets!... lees meer
-
Dat mensen zich in prille ochtend voor de nog gesloten huisartsenpraktijk opstellen, begrijp ik. Het is daar vaak lang wachten en daarom nuttig zo vroeg mogelijk in de wachtkamer te zitten. Het kleine probleem is wel dat je dikwijls tussen medepatiënten staat die graag een praat... lees meer
-
Op een receptie ontmoet ik een vrouw die ik me herinner van langer dan veertig jaar geleden. Ja, ergens in het begin van de jaren zeventig zie ik haar in die herinnering, een feest in een groot huis ergens in het diepe zuiden van het land, het was zomer. Leuke vrouw, mijn leefti... lees meer
-
Snelbinders zijn niet meer wat ze geweest zijn. Of nee, het zijn de matige constructies van de bevestigingspunten waardoor de snelbinders los raken en zich in je achterwiel wikkelen. Gebeurde gisterochtend. Klein probleem, maar toch: lastig. Ik zit op mijn hurken om het materiaa... lees meer
-
Het begin van 5 december is hier altijd hetzelfde. Omstreeks 8 uur wordt de straat met een rood-wit lint afgezet. Tot een paar jaar geleden werd dit gedaan door twee stevige motoragenten, speciaal belast met hartelijkheid. Inmiddels zijn we aan verkeersregelaars gewend, mannen e... lees meer
-
Wordt al een `Freriksje’ genoemd, de lompe manier waarop Philip Freriks zondag tijdens een radioprogramma als columnist van dat programma ontslagen werd. Of deze kwestie het Jaaroverzicht van het Journaal haalt, weet ik niet. Bij Jeroen Pauw werd duidelijk dat de VPRO het wel de... lees meer
-
Een groot deel van de drukke verkeersweg was opgebroken. Ik zat in de auto, het was avond, er viel drammende regen en ik zag een grote felverlichte pijl die me naar links leidde, naar een gedeelte van de weg waarop je normaal van de andere kant rijdt. Een op het wegdek geschilde... lees meer
-
In de televisieserie Swiebertje van lang geleden, speelde ook een veldwachter een belangrijke rol, Bromsnor genaamd. Uitstekende naam, niemand in mijn omgeving zei: wie héét er nu zo? Eerlijk gezegd keek ik vooral vanwege hem. Zijn omgang met regels en gezag vond ik fascinerend.... lees meer
-
Het is een vooroordeel, min of méér, ik weet het: ik schrijf hier vaak dat je als fietser het meest moet uitkijken voor mannelijke medefietsers die een rugzak om hebben, een koptelefoon op en een hoofd dat kaal is geschoren of bijna kaal. Als het even kan, rijden die je het fiet... lees meer
-
Mooi scrabblewoord, zeggen we dan: laadpaalklevers. Maar je kunt het nooit in één keer leggen. Ik kan me wel de spanning voorstellen wanneer er `laadpaal’ ligt en je `klevers’ op je dingetje hebt staan en nog niet aan de beurt bent. En als het eenmaal zover is, voeg je de letter... lees meer
-
Ook al beweer ik van niet, ik kijk natuurlijk soms naar praatprogramma’s. Rond middernacht pak ik mijn tablet en snel ik er doorheen. Als ik dan iemand zie die ik graag aan het woord hoor, kijk en luister ik even. Tijdens die rondgang staat het geluid uit, want zelfs het lichte... lees meer
-
Vorig week donderdag overleed in New York de Nederlandse fotografe Jacqueline Hassink. Ze was pas 52 en ernstig ziek. Van haar laatste project had ik gehoord, maar ik had er nog niets van gezien. Het is een boek en een tentoonstelling met de titel Unwired.
Daarvoor... lees meer