Een mevrouw van de bank belt: “U weet dat u meer kunt doen met uw spaargeld?” Haar stem klinkt blij en bezorgd. Ik denk aan mijn moeder. Als mijn vader aan het begin van een vakantiereis in de auto stapte en zei “Ik weet nu precies hoe ik moet rijden”, zei ze: “Wat fijn, jonge... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Middelpunt
Of ik ooit in Lunteren ben geweest, weet ik niet. Nu wandel ik er met vrienden doorheen. We zoeken de schoonheid en de stilte van de Veluwe op. En we hebben gehoord dat hier in de buurt het middelpunt van Nederland is. Daar willen we naartoe, het is iets dat we meegemaakt moeten hebben, zo’n middelpunt. We wisten niet eens dat Nederland een middelpunt had. Iemand moet dat berekend hebben, een daad waarvan we graag willen weten hoe je erop komt. In Lunteren zien we een slagerij waar broodjes te koop zijn. Die broodjes worden op een bord boven de ingang zeer geprezen: de beste die er bestaan, zoiets. We krijgen er honger van. Trék – dát is het woord. In de winkel staat een meisje in wie zich grote kalmte heeft gevestigd. Haar uitstraling maakt diepe indruk op ons. Een van mijn vrienden zegt dat we broodjes komen eten. Het meisje knikt en zegt dat ze er nog maar twee heeft. We zijn met vijven. Aan ons allemaal is te merken dat we snappen dat er een probleem is ontstaan en ook dat we dit probleem zo bevredigend mogelijk willen oplossen. Het meisje denkt na en kijkt dan mij aan: `Je kunt natuurlijk even naar de bakker lopen.’ Ze wijst luchtig de hoek om. `En daar broodjes kopen. Dan besmeer ik ze voor jullie.’ Tijdens het uitspreken van die laatste woorden, steekt ze een mes omhoog. Deze gang van zaken klinkt knus. Ik snap wat me te doen staat, ga dat doen en doe het graag. Lunteren tintelt gul in de lentezon. Ik hoor vrolijke vogels, meer dan in de stad waar ik vandaan kom. Ik vind dat ik goed bezig ben.
Columns
-
-
Als iemand zegt “Ik ben er niet, let maar niet op mij” is waakzaamheid geboden. Je kunt ook niet aanwezig zijn en hoeft daarom niets te zeggen, maar je bent er wel en zegt dat het niet zo is. Meestal is zo iemand enórm aanwezig. Je kunt er op geen enkele manier omheen.
-
Al vaak heb ik de Amerikaanse president zijn handtekening zien zetten. Met een stift. Daarna houdt hij het document omhoog om te laten zien dat die handtekening er echt staat. Van aan afstandje heb ik die vaag bestudeerd, maar nu zag ik hem van dichtbij, onder de brief die hij... lees meer
-
Telefonisch contact met autoriteiten blijf ik moeilijk vinden, zeker als ik in dat gesprek moet erkennen dat ik iets fout heb gedaan, vergissinkje, woorden verkeerd begrepen. Daar moet ik onderhand vanaf. Maar ja, ik ken niemand die luchtig zegt: doe ik wel even. Maar volgens... lees meer
-
Als je begrijpt hoe een probleem begint, kan het best zijn dat je al in de buurt bent van een oplossing. Of het aan mij ligt, weet ik niet, maar er zijn ook veel problemen waarvan ik helemaal niets snap. Dan heb het niet over grote wereldproblemen, maar kleine, min of meer all... lees meer
-
Gebeurtenissen en onthullingen van een week geleden zijn nu al oud nieuws. Als je daarover nog steeds nadenkt, leef je niet meer op de huid van de tijd. Maar toch is er nog iets waaraan ik blijf haken, wat mijn eigen schuld is, want ik begon gisteren op deze plek zelf over han... lees meer
-
Intiem liefdesspel – die woorden willen niet uit mijn hoofd, ik wil het wel, maar soms kan ik niet op tegen de woorden. Ik snap wat ze betekenen, maar lang geleden dat ik ze tegenkwam. Is op een terras aan zee.
-
Tijdens grote opruimingen kom je ze altijd tegen: dingetjes die met de Koninklijke familie te maken hebben. Ik heb het over de opruiming van een huis of schuur. Ook al ben je republikeins tot in ieder vezel, hé, wat hebben we hier, een bierglas met Pieter en Margriet erop. Meest... lees meer
-
Gek dat je je nooit afvraagt hoe lang de glasbak al bestaat en ineens hoor je het: 40 jaar. Ergens in de begintijd mocht ik ook nog een kleine rol spelen, in de gemeente Arnhem. Ik schreef toen ook commerciële teksten, want van wat ik allemaal bij elkaar bedacht, kon ik niet lev... lees meer
-
Al jaren ben ik lid van een genootschap van mensen die graag de avonturen van Kuifje lezen. Er zijn veel van dat soort genootschappen. Van het Willem Elschotgenootschap ben ik ook lid. Graag zou ik het ook zijn van het Charles Dickensgenootschap, maar je moet soms tegen jezelf z... lees meer
-
Lang geleden dat ik vastliep in een systeem. Misschien is het goed voor je karakter als dat zo nu en dan gebeurt. Dan weet je weer dat niet alles zomaar gaat. Vroeger hoorde je het vaak: “Dat gaat zomaar niet.” Ooit dacht je af en toe: “Dat doe ik wel even.” Na een paar keer, ho... lees meer
-
Mei is nu ruim 14 dagen aan de gang en een paar keer heb ik geprobeerd aan mei 1968 te denken, 50 jaar geleden. Het grootste gedeelte van Europa en sommige andere delen van de wereld werden opgeschrikt door acties die zich keerden tegen de oude tijd. Ik vat het kort door de boch... lees meer
-
Lange tijd niets meer van of over Arie Boomsma gehoord, maar niemand zal hem zijn vergeten. Nog niet zo lang geleden was er altijd wel wat met of rond hem en zat Arie dikwijls in een praatprogramma om iets te verdedigen of toe te lichten. Grote, vriendelijke man. Vaak dacht ik:... lees meer
-
In het warenhuis zag ik een paar tafels met daarop speciale moederdagcadeaus. Mijn moeder leeft niet meer, helaas, maar het zou niet in me opkomen haar morgen een van die cadeaus te geven, niet alleen omdat ze het onzin vond als we iets aan Moederdag deden. Het zijn allemaal uit... lees meer
-
Als een vriend zegt “Ik ken een leuke mop” voel ik meteen lichte nervositeit, want hij kent de mop niet alleen, hij zal hem ook gaan vertellen. Ik kan om heel veel lachen, om veel te veel, maar helaas meestal niet om moppen.