Detailhandel Nederland is bedelaars zat, lees ik. Snap ik. De NS trouwens ook. Gisteren hoorde ik in de trein via de omroepinstallatie de waarschuwing: `Geef ze alstublieft niets. Laat u niet intimideren.’ De treinreis komt meteen onder spanning te staan. Wat te doen als er dade... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Openhartig
Het genre dat `realitysoap’ heet, is populairder dan ik me kan voorstellen. Het is niet een woord dat ik graag uitspreek, want je gaat je meteen een beetje schamen. Dat heb ik trouwens ook als ik even naar een realitysoap kijk. Dat heb ik weleens gedaan, want het is onvermijdelijk. De familie Pfaff, die akelige Barbie, Jan Smit achter een bord warm eten. En terwijl ik keek besefte ik dat het interessant kan zijn voor bewonderaars van deze openbare mensen. En als je ze niet bewondert, om wat voor reden dan ook, is het niet interessant. Niets om je verder druk over te maken. Toch merk ik dat ik me telkens een tikkeltje druk maak en ik weet niet waarom. Natuurlijk heb ik last van smakeloosheid, maar daar moet ik niet te gevoelig over doen. Morgen begint er een nieuwe realitysoap: we volgen het bestaan van oud-voetballer Andy van der Meijde en zijn vriendin Melisa Schaufeli. Die laatste stond ooit bloot in de Playboy en dat is dan een soort beroep. Andy van der Meijde heeft van zijn loopbaan een puinhoop gemaakt en daar kwam een boek over dat een kleine beststeller werd. Sindsdien zit hij vooral thuis op de bank en zijn vriendin doet het huishouden. Ze zeggen dat ze verder geen geheimen hebben en daarom gaan ze in de realitysoap openhartig over hun seksleven vertellen. Ik las een interview met ze. Daarin werd gevraagd of ze bang waren voor negatieve reacties. Andy van der Meijde zegt dat je die altijd krijgt en: `Nederland is één groot zeikland. Ik loop ook altijd te zeiken.’ Ja, dit bedrukt me, geloof ik.
Columns
-
-
Als je in een systeem verzeild bent geraakt dat niet door jou is bedacht, moet je er dan nog vol verzet over nadenken? Misschien een moeilijke vraag, maar die stelde ik mezelf gisteren toen ik in de wachtruimte van het stadhuis zat. Je mag daar wachten op documenten, rijbewijs,... lees meer
-
Al twee keer belandde ik deze dagen in een gesprek waarin het ging over het schoonhouden van onze tong. Blijkbaar wordt daar op aangedrongen door mensen die het goed met ons voorhebben. Bacteriën maken een bende van de tong. O, altijd die dekselse bacteriën!
-
Gelukkig is het nu geen maandagmorgen meer, maar gisterochtend was het dat wel. Ik was vroeg in de weer – nee, zeg ik niet goed, ik wás niet in de weer, wilde dat graag zijn, maar kon mijn draai nog niet vinden. Die draai moest ergens zijn, maar soms weet je niet waar je zoiets... lees meer
-
Niet in alle winkels die speciaalzaken heten, kom ik graag. Soms is de speciaalzaak te speciaal voor mij en ga ik er enorm van stamelen. Nu moet ik verf hebben. Ik denk al lang niet meer: verf is verf. Voor de verf die ik bedoel, passend bij behang uit Hongkong, moet ik naar de... lees meer
-
Het zeventigjarig jubileum van de bikini, deze week, gaat een beetje aan me voorbij, merk ik. Dat komt natuurlijk doordat die er altijd was in mijn leven. In mijn vroege kindertijd droegen Nederlandse vrouwen uiteraard nog van die degelijke zwempakken, soms opgevrolijkt door afb... lees meer
-
Er zijn adverteerders die zeggen te stoppen met seksisme in tv-reclames. Ik schrik nog altijd als ik `seksisme’ hoor, want aangezien ik tijdens een van de eerste feministische golven tastend mijn plaatsje in de wereld zocht, steek ik nog steeds meteen de hand in eigen boezem. Je... lees meer
-
Ieder bericht over de gehavende zorg in verpleeghuizen is beschamend. In een van de rijkste landen van de wereld mag dat niet aan de orde zijn. Staatssecretaris Van Rijn gaat over een tijdje publiekelijk bekendmaken waar het mis is en ook, hoop ik, waar het goed gaat, maar waaro... lees meer
-
Soms betrap ik me op een gedachte die ik conservatiever vind dan ik zelf ben. Meteen vraag ik me af of zo’n gedachte niet meer iets is voor de herfst, wanneer de hemel laag en zwaar is en het vroeg donker wordt. Nu is het zomer, alles moet licht zijn en graag ook aangenaam zweve... lees meer
-
Een vriendin bracht me met haar auto thuis en haar navigatiesysteem wees ons de weg, zodat ik me daar niet mee hoefde te bemoeien. Er was iets aan de hand met dat navigatiesysteem, het had een andere, wat zal ik zeggen? Ja, een andere houding dan mijn tomtom. Hoe die zich gedraa... lees meer
-
Wat houd ik toch van raadsels! Soms denk ik dat ik iemand ben van duidelijkheid, maar dat is niet zo, geloof ik. Veel raadsels kunnen van een prikkelende schoonheid zijn, vooral als ze zich in het alledaagse leven mengen.
Nu hoor ik dat het netwerk der dingen bijna klaar is... lees meer -
In de komkommertijd mag je het hebben over iets wat niks is. Bijvoorbeeld over verschijnselen die hinderlijk zijn, maar onvermijdelijk. Ik lees `Files nemen toe’ en vervolgens wordt uitgelegd waarom, wat er tegen gedaan wordt en waarom dat nog steeds niet helpt. Ik lees het allemaal geeuwend en t... lees meer
-
Een goedmoedig verschijnsel in dit seizoen is de `zomercolumn’ die het NOS-journaal in de ochtend uitzendt, meteen na het serieuze nieuws, maar nog steeds in het journaal zelf. De nieuwslezer(es) kondigt het onderdeel met een fijn, ja, geruststellend glimlachje aan. Vervolgens b... lees meer
-
Open deuren horen bij de zomer. Hier komt er weer eentje: voor alles moet een eerste keer zijn. Zelf vind ik dat ik zo moet leven dat er heel veel eerste keren zijn.
Maandagavond maakte ik een eerste keer mee die iets tragisch had. En tegelijkertijd ook mysterieus was. Ik z... lees meer -
Wat ik een beetje aanstellerij vind, is de toevoeging `des Vaderlands’. De Dichter des Vaderlands, de Denker des Vadersland, je hebt, geloof ik, ook de Fotograaf des Vaderlands, en sinds afgelopen weekend is er een Theoloog des Vaderlands. Binnenkort zal er vast ook een Kok des... lees meer