Zaterdagmiddag zie ik voor het café hier op de hoek een paar kennissen, die op het punt staan naar binnen te gaan. Ik wil voort want houd niet van volle cafés op zaterdagmiddagen. Een van mijn kennissen roept dat ze hét gaan vieren. Ik vraag wat precies, ik houd slecht bij wat a... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Rollen
Jaar of wat geleden onderging ik in een ziekenhuis een krachtig optreden tegen een niersteen. Na de behandeling, die effectief was, moest ik in de spreekkamer van de uroloog komen. Die evalueerde de gang van zaken en sloot af met: `En denk erom, véél drinken, meneer Verbogt!’ Ik vond dit een aangenaam advies. En de inhoud ervan begreep ik heus wel, maar toch vroeg ik: `Maakt niet uit wat?’ De geneesheer staarde even naar een punt in de verte en vaag was aan hem te zien dat mijn vraag hem niet écht irriteerde, maar hij moest natuurlijk in zijn rol blijven. `Meneer Verbogt,’ zei hij. En hij laste een korte pauze in. Die pauze moest me de gelegenheid geven even verstandig over mijn leven na te denken. En hij vervolgde: `We begrijpen heel goed wat ik bedoel.’ Toch hoorde ik me later in cafés weleens zeggen, meestal tegen sluitingstijd: `Ja, maar dat moet van de dokter!’ Ik lees wat PvdA-leider Samsom zegt over de bezuinigingen van 2014. Hij vindt dat de overheid ons moet stimuleren ons geld te laten rollen. De overheid zal dat ook doen. Geld laten rollen. Een advies waarvan je gulzig wilt inademen. Ik moet zeggen dat ik er wel zin in heb. Als je geld laat rollen, gaat dat meestal op aan dingen die je niet per se nodig hebt. Grote en kleine hebbedingen, zal ik maar zeggen. In de winkel vraag je er een leuke strik om te doen. Om jezelf ook maar. En dan dus zo thuiskomen: `Ja, het moet van de overheid!’ Het is vooral prettig zo te handelen als je het geld eigenlijk niet hebt. Dat is economisch goed bezig zijn.
Columns
-
-
Gisterochtend was ik tegen half zes uit de veren. Alle het niet per se hoeft, is dat misschien vroeg, maar ik moest want om de zoveel tijd is het de bedoeling dat ik in een ochtendprogramma op de radio mijn zegje doe over van alles. Daarvoor moet ik wel de ochtendbladen lezen en... lees meer
-
Gisterochtend was ik tegen half zes uit de veren. Alle het niet per se hoeft, is dat misschien vroeg, maar ik moest want om de zoveel tijd is het de bedoeling dat ik in een ochtendprogramma op de radio mijn zegje doe over van alles. Daarvoor moet ik wel de ochtendbladen lezen en... lees meer
-
Kolossale doe-het-zelfhallen mijd ik zoveel mogelijk. Het zijn nuttige instellingen, maar zodra ik er binnen ben, denk ik kort samengevat: ik kan he-le-maal niets.
-
De vakantieparken zijn komend weekeinde min of meer vol. Komt door de onderwijsstaking van donderdag en vrijdag. Gezinnen willen dan weg. Als je begin februari in een vakantiehuisje van Center Park wil zitten, zegt dat veel. Waarover? De angst voor verveling, denk ik. Weet het n... lees meer
-
Natuurlijk volgde ik de herdenkingen van de bevrijding van Auschwitz, met gebogen hoofd. Ik wil erover schrijven, maar kan dat niet. Mijn hoofd zit dan zo vol koude stilte dat er geen gedachte meer bij kan. Voor het eerst zag ik de beelden toen ik een jaar of vijf was. Er lag ee... lees meer
-
Paar dagen geleden was er in Breda een vergadering van de plaatselijke afdeling van de SP en die liep uit op een knokpartij. Vergadering natuurlijk geschorst. Landelijke leiding beraadt zich over de Brabantse afdeling. Goed!
-
Het is fout, maar voor sommige uitingen van criminaliteit voel ik lichte bewondering. Zaterdag zag ik in Nieuwsuur hoe Roemeense criminelen in Frankrijk te werk gingen. Met een auto reden ze achter een vrachtwagen aan, tot aan de bumper. Een crimineel ging door het open dak naar... lees meer
-
Troostrijke jeugdherinnering: mijn moeder was een paar dagen weg om haar broer bij de verhuizing te helpen, ze had mijn piepjonge zusje meegenomen. Ik was een jaar of zes en mijn vader moest even voor het huishouden zorgen. Dat had hij, 35 jaar oud, nog nooit gedaan, het was een... lees meer
-
In veel horeca word je behandeld alsof je straf hebt verdiend omdat je bestaat. Je mag er wel aan een tafeltje zitten, maar dan verder geen praatjes meer. Ik haast me eraan toe te voegen dat er uitzonderingen zijn, troostrijke uitzonderingen.
-
Als er een stilte valt in een gesprek, ben ik daar de bang voor? Of bang, nee dat niet, vind ik het ongemakkelijk? Ja, dat wel. En als ik me afvraag waarom ik het ongemakkelijk vind, komt dat doordat ik denk dat het voor de ánder ongemakkelijk is. Of dat die denkt dat het aan mi... lees meer
-
Als je denkt `We zien het tegen die tijd wel’, is dat een matig standpunt. Ik denk het vaak, misschien te vaak, en zit daarom ook vaak, te vaak op de blaren. Ik dacht het aan het begin van sommige ontwikkelingen en ineens is het te laat om daarin nog in te stappen. Ook bij sommi... lees meer
-
Uit deze krant scheurde ik vorige week tips om griep te voorkomen. En zoals het meestal met tip het geval is, zijn ze er vooral om je het gevoel te geven dat je ergens alles aan gedaan hebt. Als het lukt wat de tips moeten veroorzaken, heb je geluk of ben je een bofkont.
-
Met haast en een schraal humeur sta ik zaterdag in de rij voor de kassa van de supermarkt. Ik heb niet eens de rust de boel zelf te scannen en af te rekenen. Kan daar. Er zijn betaalpalen, een woord dat ik zo lelijk vind dat ik vaak niet in staat ben van deze voorziening gebruik... lees meer
-
Om de zoveel tijd lees je dat het steeds normaler wordt dat je in een restaurant om een doggybag vraagt, dus dat je wat je niet hebt opgegeten in een zakje mee naar huis krijgt, voor de hond, ook als je geen hond hebt. In Amerika is het de gewoonste zaak van de wereld, maar ja,... lees meer