Je hoort niet vaak meer zeggen dat iemand `een wijsneus’ is. Misschien is het een wat sleetse typering, misschien zijn er minder wijsneuzen, misschien houden ze zich een beetje gedeisd, hoewel dat geen typische eigenschap van een wijsneus is. Deze week zag ik er een in het telev... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Rustgevend
In een boekwinkel hoor ik twee vrouwen in gesprek over hun tuinen. Ineens zegt een van de vrouwen, de aanleiding is me ontgaan: `Dat noem ik nu een ik-momentje.’ Ze heeft een vriendelijke stem. Het woord ken ik niet, ik-momentje. Het zal het vast weleens langs me heen zijn gewaaid, in een radio- of televisieprogramma. Misschien kwam ik het ooit tegen in een tijdschrift. Het is echter nooit blijven hangen. Ik herinner me een reclame voor koffie, waarin het ging om `een moment voor jezelf’, maar ik stond niet stil bij de vraag hoe zo’n moment er dan ongeveer uit moet zien. Maar goed, ik haalde mijn schouders op, het was een reclametekst, klaar, even onzinnig als `omdat je het wáárd bent’. In de boekwinkel bijt het ik-momentje zich zacht in me vast. Ik hoor het niet meteen uit mijn mond komen, maar misschien noem ik het anders, hoewel ik niet weet hoe. Héb ik eigenlijk wil ik-momentjes? Wanneer doen zich die dan voor? Wat doe ik er zelf aan om ze te laten ontstaan? Gaat mijn leven erop vooruit als er meer ik-momentjes zijn? Ben ik nu me dit bezighoudt, in een ik-momentje verzeild geraakt? Ik denk het niet, want het ik-momentje moet waarschijnlijk een rustgevend gevoel opleveren. Is nu allerminst het geval. Ik barst van de vragen! Lastig is dat ik hierover ook niet een van mijn intimi kan bellen: `Hoe zit het met jouw ik-momentjes?’ De ander zal afstandelijk informeren of het vannacht laat is geworden en of ik ervoor zorg dat ik tijdig winterklaar ben. Ik moet ergens los van komen, maar weet niet van wat!
Columns
-
-
Nog nooit hoorde ik eerder in deze periode zo vaak over `de kerstwandeling’ spreken. Het gaat nog verder, ik las ook al een dun artikel over `lekker bewegen met de kerst’, met als variant `lekker bewegen voor je aan het diner gaat’. Als ik niet, zoals nu, duchtig geblesseerd ben... lees meer
-
Wanneer hoor je bij een focusgroep? Een klein aantal Nederlanders is bevraagd over de winter- en zomertijd. Wat willen ze? Het is geen gewoon onderzoek, nee, een flitspeiling, dus een peiling die razendsnel wordt gedaan. Binnen focusgroepen dus.
-
Lang geleden liep ik ook met een wandelstok. Na een knieoperatie. Ook ten gevolge van sportbeoefening. Eerst krukken, toen wandelstok, gelukkig maar een week of twee. Bijna twintig jaar geleden, maar met die stok had ik soms het gevoel dat ik op weg was naar een andere levensfas... lees meer
-
Of ik het goed verstaan heb, weet ik ineens niet meer, maar gisteren hoorde ik op het ochtendjournaal dat er dit jaar 6 miljoen kerstpakketten worden uitgedeeld. 6 miljoen? En ook dat werkgevers ongeveer 47 euro per pakket uitgeven, meer dan vorig jaar, want toen was het omstree... lees meer
-
Het Groot Dictee der Nederlandse Taal is een mooi evenement. Toch zag ik er nooit naar uit. Faalangst! Maar ik voel me er wel altijd bij betrokken, daarom luisterde ik zaterdagochtend. Voor de televisie is het blijkbaar niet meer interessant genoeg, maar de radio is niet zo klei... lees meer
-
“Wat heb jij?” Die vraag overvalt me niet. Variant: “Wat heb jij nu weer?”
-
Soms lees ik een artikel over namaakvlees, dus geen echt vlees, en dan voel ik lichte fascinatie en vraag me daarna even af waaróm je dat zou willen eten. Je bent tégen vlees, vanwege het milieu, vanwege leed dat dieren wordt aangedaan, en eet het daarom niet. Begrijpelijk. Maar... lees meer
-
Er is onderzoek verricht naar onze omgang met kerstversiering. Van dat soort onderzoeken houd ik nogal. En ik ben opgehouden me druk te maken omdat mij weer niets gevraagd is. Daar práát ik zelfs niet meer over.
-
In 2020 komt er een biografie van Patty Brard, lees ik. Ze wordt dat jaar 65. Nu kun je zeggen: 2020 is nog ver weg, wie dan leeft, wie dan zorgt. Maar dat is niet zo. Het duurt maar even.
-
Het einde van het jaar nadert en dan steken altijd een paar vaste waarden de kop op. Zoals de Nationale Wetenschapsquiz op televisie, dit jaar op 29 december. Ik kijk daar meestal naar en na afloop zit ik een tijdje verpletterd voor me uit te staren: ik weet weer helemaal niets!... lees meer
-
Dat mensen zich in prille ochtend voor de nog gesloten huisartsenpraktijk opstellen, begrijp ik. Het is daar vaak lang wachten en daarom nuttig zo vroeg mogelijk in de wachtkamer te zitten. Het kleine probleem is wel dat je dikwijls tussen medepatiënten staat die graag een praat... lees meer
-
Op een receptie ontmoet ik een vrouw die ik me herinner van langer dan veertig jaar geleden. Ja, ergens in het begin van de jaren zeventig zie ik haar in die herinnering, een feest in een groot huis ergens in het diepe zuiden van het land, het was zomer. Leuke vrouw, mijn leefti... lees meer
-
Snelbinders zijn niet meer wat ze geweest zijn. Of nee, het zijn de matige constructies van de bevestigingspunten waardoor de snelbinders los raken en zich in je achterwiel wikkelen. Gebeurde gisterochtend. Klein probleem, maar toch: lastig. Ik zit op mijn hurken om het materiaa... lees meer
-
Het begin van 5 december is hier altijd hetzelfde. Omstreeks 8 uur wordt de straat met een rood-wit lint afgezet. Tot een paar jaar geleden werd dit gedaan door twee stevige motoragenten, speciaal belast met hartelijkheid. Inmiddels zijn we aan verkeersregelaars gewend, mannen e... lees meer