Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Spannend

Hoe word je spannend? En hoe blijf je het? Vind je het alleen zelf? Of vinden anderen het ook van je? Deze vragen achtervolgen me een beetje sinds ik gisterochtend  in Vandaag de Dag hoorde dat Willibrord Frequin een  nieuw programma voorbereidt dat Spannende vrouwen heet. Ik wist niet dat Willibrord Frequin nog actief was en weet ook niet of ik daar blij mee ben. Hij maakt het samen met Kim Kötter. Zij was het ook die het gisteren in Vandaag de Dag bekendmaakte. Ze kon of wilde er verder niets over zeggen, want het project was nog in ontwikkeling. Ik zal die uitzendingen niet zien, maar toch houdt de kwestie me dus bezig. Spannende vrouwen. Er zijn natuurlijk ook spannende mannen. Ik heb me nooit afgevraagd of ik dat ben, maar ineens doe ik dat wel. Zijn het handelingen? Of uitstraling? Of een dekselse combinatie daarvan? Ik lees dat iemand die vandaag geboren wordt, ruim over de honderd kan worden. Volgende week begint daar een serie over op televisie (titel: Eeuwig Jong). Gisteren sprak ik een vriend die pas zijn baan kwijt was. Hij veronderstelde met tegenzin dat hij nu niet `meer aan de bak’ zou komen, want hij is begin vijftig. Ja, dan ben je oud in onze samenleving. Ik kan dat niet begrijpen, ook al doe ik er mijn best voor. Zelf heb ik overigens makkelijk praten, want ik heb een vak waarvoor je nooit te oud kan zijn, behalve natuurlijk wanneer je niet meer weet wie je bent. Maar anders rest je niets anders dan spannend te worden. Of als je dat al bent, nóg spannender. Dat is dan tenminste iets.

 

Columns

  • Frisse verschijningen, daar houd ik van. Voor de goede orde: ik heb het over personen. Wanneer een frisse verschijning me van iets probeert te overtuigen, lukt dat beter dan wanneer een niet-frisse verschijning een poging doet. Raar vooroordeel misschien, maar ik zeg maar zoals... lees meer

  • Zal zo’n vaart niet lopen. Denk ik vaak en héb ik ook vaak gedacht, te vaak, geef ik toe. Als je denkt of zegt dat het zo’n vaart niet zal lopen, komt er wat zo’n vaart niet zal lopen, juist in volle vaart op je af. Je doet nog even alsof dat niet zo is, maar dat houd je nooit l... lees meer

  • Over de emotie die teleurstelling is, valt meestal weinig te zeggen. Door een van de nieuwsuitzendingen op maandagavond was ik gisterochtend op het ergste voorbereid, maar het viel behoorlijk mee. 

  • Natuurlijk dacht ik gisteravond om kwart voor negen: nu beginnen ze. En ik wist ook met welk nummer, hoe dat klonk en de sensatie die het teweegbracht in de volle Johan Cruijff ArenA. Dit jaar kostte het geen moeite te beslissen dat ik er niet heenging. De vorige keer wel, want... lees meer

  • Steeds minder denk ik aan de sociale verlamming die corona veroorzaakte, terwijl de overheid me niet het gevoel geeft dat ik me moet instellen op een nieuwe golf. Misschien moet ik mijn eigen plan trekken, er zijn andere bronnen. Wel hoor ik vaak mensen zeggen dat ze `voor het e... lees meer

  • Aangenaam te lezen dat minister Christianne van der Wal zo van de gezelligheid is. Stond gisteren in deze krant. Ik wist het niet, ook niet dat ze de gezelligheid moest terugbrengen binnen de VVD. Nu is dat altijd een breekbare gang van zaken, voor gezelligheid zorgen als die er... lees meer

  • Misschien heb ik niet goed opgelet, maar ik las of hoorde nog nergens een spatje begrip voor de vrouw uit Monster die veroorzaakte dat Sander Dekker met zijn racefiets over de kop sloeg en zwaar gewond naar het ziekenhuis moest. Ze raakte hem aan in zijn snelheid of pakte hem ze... lees meer

  • Nog nooit had ik hier een flitsbezorger aan de deur, om bijvoorbeeld een pizza te brengen. Zou dan het gevoel hebben dat ik die pizza razendsnel moet opeten om daarna dan nog sneller wat anders te gaan doen. Ik laat weleens een maaltijd afleveren, meestal afkomstig van hetzelfde... lees meer

  • We hadden erop kunnen wachten: groene pleisters. Niet groen van kleur, ja, die zijn er ook, maar qua milieu dus, duurzame pleisters. Gek, maar ik heb er weleens aan gedacht wanneer ik een pleister weggooide: plakkerig vies dingetje, belast ik het milieu niet enorm? 

  • Tijdens de eerste minuten van de wedstrijd was het al duidelijk: de Noor Ruud was een paar maten te klein voor Nadal die tweeënhalf uur later voor de 14e keer Ronald Garros won. Toch keek ik met groot genoegen. Van het tennis van de Spanjaard krijg ik een tophumeur. Bovendien vo... lees meer

  • Lelijke voorwerpen kunnen me fascineren. Zeker wanneer ze te koop zijn. Natuurlijk, subjectieve kwestie. Wat ik lelijk vind hoeft niet iedereen lelijk te vinden. Gelukkig niet.

  • Lukt niet altijd, maar in principe komen we eens per week bij elkaar, vaste avond, vast café, vriendgroep van zes mannen. We praten over wat we maken en meemaken, we duiden de kleine wereld om ons heen en behoeden elkaar voor cynisme en onverschilligheid. Twintig jaar geleden bl... lees meer

  • Van blije mensen word ik meestal ook blij. Had ik deze week bij het zien van de uitreiking van de Michelinsterren. In sommige van die restaurants kreeg ik meteen zin, maar ja, dan moet ik reserveren met de agenda bij de hand en daar nukkig doorheen bladeren: “Ja, ik zie dat we o... lees meer

  • Veel blijft een levenslang karwei. Bijvoorbeeld sterke inzet van sociale vaardigheden. Ik noem maar wat: het binnenkomen van een volle ruimte waar iets gevierd of besproken moet worden. Ik sta altijd in de deuropening zo onmerkbaar mogelijk naar adem te happen. Hoe iedereen te b... lees meer

  • Er is een tentoonstelling in Groningen, maar hoe verder het Nederlands jubileum van Donald Duck gevierd wordt, weet ik niet. Met Donald Duck bedoel ik nu even niet de eend, maar het tijdschrift dat al zeventig jaar `een vrolijk weekblad’ heet. Wekelijks verschijnt het in een opl... lees meer

Pagina's