Herinneringen houden me altijd sterk bezig. Niet omdat ik graag blijf hangen in het verleden, nee zeg, maar wat mij fascineert is dat veel gebeurtenissen zo sterk zijn dat ze nooit verdwijnen. Je kunt die dan wel herinneringen noemen, maar ze horen bij je leven, en dat leven is... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Zomer
Dit jaar hebben we het vaker over het weer dan anders, geloof ik. `Het wordt weer opnieuw zomer,’ hoor ik zojuist. Vond ik mooi klinken: opnieuw zomer. Prima titel voor een boek met een optimistisch karakter. Meestal probeer ik zo min mogelijk gedachten aan het weer te besteden (het is wat het is), maar ik kom er nu niet altijd onderuit. Sommige weermomenten blijven me bij. Paar dagen geleden loop ik door mijn geboorteplaats Nijmegen als het ineens hard begint te regenen. Niet een beetje hard, écht hard. Even daarvoor was het nog erg warm, zo warm dat ik spijt had van het jasje dat ik had aangetrokken. Goed, ik ga dus onder een boom staan schuilen. Lang geleden dat ik zoiets heb gedaan. Het is volgens mij ook een ouderwets tafereel: man schuilt onder boom. Je wordt dan niet doornat, maar toch nog steeds een beetje. En als het daarvoor warm was en daarna ook, ruik je die natheid, een zeer zomerse geur. De boom waaronder ik schuil, staat naast een stoplicht. Daar stopt dus zo nu en dan een auto. Dat ik daar sta te schuilen blijft niet onopgemerkt. Daarom wil ik ook iets maken van mijn positie. Ik wijs naar de regen en vervolgens naar het bladerdak. Alles wat ik daarmee bedoel is hartstikke duidelijk, maar toch maak ik die gebaren. Een bejaarde mevrouw die tijdens het chaufferen een hondje op schoot heeft, draait het raampje open. Ze zegt olijk: `Je staat op wacht.’ Ik vermoed dat ik raar lach. Ze voegt eraan toe: `Je krijgt er wel krullen van.’ Woorden uit een tijd die voorbij is. Heimwee naar die dagen.
Columns
-
-
Hier om de hoek is een school waar basisonderwijs wordt gegeven, en daarom is het tussen kwart over 8 en half 9 altijd spitsuur. In de middag zal dat ook het geval zijn, maar dat maak ik nooit mee, omdat ik dan op een stille plek in huis zit.
-
Buikloop wordt iets bespreekbaarder de laatste tijd. Eerst waren het de spelers van het Nederlands elftal die naar huis moesten. Oorzaak kip kerrie, maar dat werd later ontkend, terwijl het natuurlijk wel kip kerrie was, immers altijd een ontregelend gerecht.
Dinsdag onze... lees meer -
Van sommige instituten heb ik geen weet. Zo had ik nog nooit gehoord van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu. Ligt aan mij, lijkt me een belangrijke organisatie.
Het instituut heeft bijvoorbeeld laten onderzoeken hoe het zit me de klussers in dit land. Er zij... lees meer -
Als veel te veel mensen op min of meer hetzelfde moment door een niet al te ruime in- of uitgang moeten, komt niet het beste in onszelf naar boven.
-
Er zijn woorden waaraan ik normaal nooit denk. Bijvoorbeeld: feestzaal. Zangeres Beatrice van der Poel en ik trekken door het land met ons programma Montere weemoed en vrijdag kwamen we daarmee in een feestzaal terecht, ver weg in Brabant. Kostte veel tijd er te arriver... lees meer
-
`U kunt bij aankomst uw QR-code gebruiken.’ Voor mijn afspraak met de tandarts of mondhygiëniste krijg ik een paar dagen daarvoor een herinneringsbericht. Vriendelijk is dat. Bericht eindigt met verwijzing naar die code, nu ongeveer een dik jaar.
-
Als kind al vond ik het een intrigerend woord: bedevaart. Het is een beetje uit mijn leven verdwenen, maar kwam weer terug toen ik in Trouw een gesprek las met Olivier Dols, directeur van bedevaartorganisatie Huis voor de Pelgrim. Daar stopt hij nu mee. Honderd... lees meer
-
Natuurlijk weet ik dat we deze dagen in de Week van het Geld verzeild zijn geraakt, maar met dat besef heb ik nog niets gedaan. Niet toe gekomen. Maar gisteren was er ineens een interessante kwestie die er in principe niets mee te maken heeft, maar ook weer wel: komiek Jandino A... lees meer
-
In de jaren negentig van vorige eeuw en in het begin van de nieuwe werkte ik mee aan een radioprogramma van de VPRO, Music Hall, een programma waarover sommige mensen gelukkig nog met weemoed spreken.
-
Wanneer iemand in verontwaardigde wanhoop roept `Is dan niets meer heilig?’ (ik hoor het vaak), denk ik meteen: kalm aan, alsjeblieft, er is nog steeds best veel heilig, geen gezeur, er zijn ergere dingen.
Maar soms mag, nee moet er iets heilig zijn. Stilte bijvoorbeeld. Ik... lees meer -
Gisteren had ik twee afspraken en zaterdag werd ik twee keer op het hart gedrukt niet te vergeten dat de zomertijd was ingegaan: “Zou jammer zijn als je te laat was!”
-
Soms weet je meteen dat iets niet aan je besteed is, terwijl je vaag zou willen dat het wel zo was. Bijvoorbeeld het apparaat dat je verbindt met je mobieltje en dat je in staat stelt iemand te kussen die ver weg is. Voorziening ziet er niet aantrekkelijk uit, zoet van kleur met... lees meer
-
Volgens mij is het een verschijnsel uit de praatcultuur van de jaren zeventig: de werkgroep. In onderwijsinstellingen, bedrijven, bij de overheid, overal wemelde het van de werkgroepen. Een werkgroep hield zich bezig met problemen, lastige kwesties, brandende vraagstukken en doo... lees meer
-
Al een week ben ik aan de kust. De bomen aan de weg erheen zijn nog kaal en winters, de dagen roeren zich kil, de hemel huilt vaker wel dan niet, er staat een felle wind en de zee ziet er guur uit, vol grauwe golven, Is allemaal niet erg, integendeel, ik vind het aangenaam. En h... lees meer