Het mag dan wel tropisch warm zijn, maar we zijn helemaal niet in de tropen. Wie daar weleens geweest is, weet dat de warmte daar toch andere koek is. Ik gedraag me in de vroege ochtend graag sportief, nou, dat moet je in de tropen toch maar liever niet proberen. Maar ik snap da... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Zonnetje
Maandagochtend, kwart over zeven, ik zit licht te ontbijten, dadelijk naar de fitnessclub. Op de radio vraagt de parmantige presentatrice van het ochtendprogramma aan de weerdeskundige: `Gaat de paraplu mee of niet?’ Het antwoord luidt: `De lucht is bewolkt. Hier en daar valt een spatje motregen en als u daar doorheen loopt, zou ik de paraplu opzetten.’ Ik knik. Het is nuttig de functie van de paraplu zo nu en dan in het zonnetje te zetten. Op de fitnessclub ben ik de enige. En de trainer is er natuurlijk, een nieuwe. Als we ons aan elkaar hebben voorgesteld zegt hij: `Blijkbaar heeft iedereen opstartproblemen.’ Ik zeg: `Maar ik niet.’ Soms wil ik zoiets duidelijk geformuleerd hebben. Zo’n dag is het onderhand wel. Als ik op een apparaat ben gaan staan waarop ik heel hard nergens heen kan lopen, zegt de trainer: `Ga je maar lekker uitleven.’ Dat wordt niet zo vaak tegen me gezegd. Hetzelfde geldt voor een vraag die de nieuwe trainer komt stellen als ik een minuut of tien nergens heen op weg ben. Het zweet spat van mijn hoofd. Het is een vraag die me nog nooit is gesteld: `Werk je eigenlijk nog?’ Ik antwoord dat ik dat nog doe en als het dan even stil is, voeg ik eraan toe wat dat werk inhoudt. Als ik nog iets harder nergens heen ga lopen, vraagt de trainer: `Is het dan niet wat vroeg?’ Ik vraag hoezo en hij zegt dat hij dacht dat schrijvers altijd… Hij maakt zijn gedachte niet af. Ik begrijp wat hij bedoelt. Misschien moet ik er onderhand maar eens mee beginnen: altijd enzovoort. Ben er oud genoeg voor.
Columns
-
-
Gisteravond begon op televisie het negende seizoen van het programma We zijn er bijna. Negen seizoenen! En ik heb het nog nooit gezien! Ik zeg niet dat ik er nog nooit van gehoord heb, want dat heb ik wel. Soms praat er iemand uit mijn vriendenkring over, gefascineerd.... lees meer
-
De maanlanding zag ik vijftig jaar geleden met mijn ouders. Mijn zusjes sliepen, een was nog niet zo lang geleden op aarde geland. We keken met ons drieën. Mijn moeder zei niet: “Wat kunnen ze toch veel.” Dat zei ze vaak bij nieuwe ingrijpende ontwikkelingen. Nu waren die woorde... lees meer
-
Het woord kende ik wel, maar ik had het nog niet gelezen: consumentenmentaliteit. Dat is een mentaliteit die niet best is. De meesten van ons zijn consument en je hebt ook min of meer automatisch een mentaliteit, maar als je die twee woorden verbindt is het linke soep. Ik wil me... lees meer
-
Goed humeur krijg ik ervan, de groep kinderen die onder de naam #Vteam de Vierdaagse lopen. Het doel van het team is volwassenen te leren de wereld een beetje mooier te maken. Dat kan niet vaak genoeg gebeuren. Volwassenen zouden er onderling ook mee bezig moeten zijn, maar dat... lees meer
-
Het komt er te weinig van, maar ik vind het wel belangrijk: af en toe helemaal niets doen. Ik heb het niet over vakantie. Dan doen we trouwens vaak veel te veel om van de vakantie een echte vakantie te maken.
Nee, ik bedoel overdag. Je bent met van alles bezig en dan een k... lees meer -
Graag zeg ik nóg iets over het woord `genieten’. Niet alleen graag, het is ook van belang.
-
Als een man het over zichzelf heeft als `deze jongen’, ben ik een beetje op mijn hoede. Had ik een tijdje terug nog niet, is iets van de laatste jaren. `Deze jongen’ is niet zo erg als `ondergetekende’, maar het komt in de buurt. Een vrouw hoor ik het nooit over `dit meisje’ heb... lees meer
-
Natuurlijk weet ik dat de vakantieperiode niet geheel probleemloos kan zijn (niets is dat), maar van de `vrijetijdsziekte’ had ik weer niet gehoord. Pijntjes, griep, aangejaagd door stress. En die stress komt weer door de veranderingen waarmee we moeizaam uit de voeten kunnen. I... lees meer
-
Laatste weken kom ik in kranten steeds vaker een beroep tegen dat ik niet kende. Nu wel. Of beroep, nee, het is geen beroep, meer een bezigheid, een instelling.
-
Ja, ik heb weleens sprinkhanen gegeten. Hier in Nederland, Arnhem om precies te zijn, 2006. Of ze speciaal voor consumptie waren gekweekt, weet ik niet. Volgens mij hadden de gastvrouw en gastheer ze in ieder geval niet zelf gevangen. Doet er misschien niet toe: ze wáren er, gef... lees meer
-
Gisteren stond ik in een smalle straat achter een net iets te breed, roomwit bestelbusje te wachten. Ik kon er niet langs, maar dat gaf niets, want zo kon ik even nadenken over wat er met grote letters op de achterkant van het busje stond: Woning Diagnose. Daaronder uiteraard ee... lees meer
-
Lucht het me op, het artikel waarin staat dat planten geen bewustzijn hebben? Al héél lang ontzettend zorgvuldig onderzocht door wetenschappers, maar nu weten ze het zeker. Ze weten qua platen niet álles zeker, maar dit wel: geen bewustzijn. Maar lucht het me op? Ja en nee.
-
Het aantal vergat ik meteen, zoals de meeste getallen, maar wel begreep ik dat er steeds minder ambachtelijke bakkers zijn. En dat veel van hen volgend jaar met pensioen gaan. Was gisterochtend op de radio en nooit stond ik er eerder bij stil, terwijl ik het toch had moeten wete... lees meer
-
Open deur als ik zeg dat naar iets uitzien intenser kan zijn dan de gebeurtenis zelf. Gaat niet altijd op, vaak wel.
Het is zondagochtend, nog vroeg, ik loop naar de fitnessclub en vind 17 uur een fijn tijdstip voor de finale. De avond is iets te ver weg, ik houd van namid... lees meer