Antwoord

Soms hoeft een gang van zaken niet te veranderen: “Ik doe het zoals ik het altijd doe.” Deze instelling kan je hoofd op orde houden. Noemt het een soort zekerheid. Uit sommige soorten zekerheid komt veiligheid voort. Wie heeft daar geen behoefte aan?
Ik kan me verzetten tegen herhalingen. Waar dat vandaan komt, weet ik niet. Zijn ontzettend kleine dingen, eigenlijk te klein om over te praten, maar niets is te klein om over te praten. In de ochtend doe ik mijn boodschappen voor die dag en dan loop ik altijd anders terug dan ik heen ben gelopen. Ik zei het al: kleine dingen.
Het alledaagse is nooit echt alledaags, er valt altijd wel iets te beleven. En wat er te beleven valt, wil ik graag alle ruimte geven. Op de heenweg heb ik al een dommelende poes op een vensterbank gezien. Die had een zéér inspirerende uitstraling. Via een andere weg naar huis wandelend zie ik misschien weer wat anders dat goed is voor mijn humeur.
Zo houd ik er ook niet van een antwoord op een veelgestelde vraag vaak opnieuw te geven, in dezelfde woorden. In de kleedkamer van de fitnessclub, nooit een ruimte voor een tintelende gedachtewisseling, is nu al een paar keer tegen me gezegd: “Tijdje niet gezien. Op vakantie geweest?”
Nee, ben ik niet. Wel ziek.
“In de lappenmand gelegen.”
Zoiets zeg je maar één keer, ook vanwege bezwaar tegen het woord lappenmand.
Daarna ging ik variëren, van ‘Ik kon bijna geen adem meer halen’ tot `Hart is even uitgezet en daarna weer aan’. Laatste toevoeging is overbodig, maar het maakt wel indruk. Ook zei ik: “Af en toe is het goed even van de wereld te zijn.”
Gisterochtend had ik geen zin in ziekte en zei: “Enorm op reis geweest in mezelf.” Ja, je wilt er toch wat van maken.