Bankje

Helaas heb ik het er te druk voor, maar ik weet zeker dat ik nog toekom aan het boek van Joseph Jebelli dat Rust in je hoofd heet. Samenvatting staat onder de titel: Waarom nietsdoen je leven kan veranderen. 
Ja, ik zal me me er op volle kracht en geconcentreerd in verdiepen, deze zomer nog, hoewel die onhoudbaar op snelheid is gekomen, maar ergens moet ik toch een paar stille uren kunnen veroveren waarin ik me ongestoord met het boek kan terugtrekken. 
Uiteraard heb ik eróver gelezen, al paar spatjes van de inhoud geproefd en dat zorgt ervoor dat ik er nog meer zin in krijg. 
Joseph Jebelli is neurowetenschapper en werkte dag en nacht, omdat hij niets anders wilde dan dat. Dácht hij. Inmiddels heeft hij het inzicht dat nietsdoen goed is voor je gezondheid en zeker voor je hersens.
Hij is een man geworden die middagdutjes niet zonde van de tijd vindt, lang in bad gaat zitten voordat hij aan de slag gaat, en dagelijks minstens een uur niets doet. Er is nog meer aan de hand, maar daarvoor moet ik het boek lezen.
O ja, telefoon thuis laten als je een ommetje gaat maken. Deed ik al. Gelukkig is de telefoon niet mijn voornaamste probleem, hoewel ik grimmig van slag kan raken door de vraag: “Waar was je? Ik heb je gebeld!”
Ommetjes maken gaat me ook prima af, maar ja, altijd in dienst van wat ik aan het schrijven ben. Ommetje om na te denken over column of nieuw hoofdstuk. Tijdens het ommetje op bankje zitten, beveelt Jebelli ook aan. Met bankjes kan ik ook uit de voeten en dan dus vergeten wat ik aan mijn hoofd heb, beetje om me heen kijken, luchtig mensen bestuderen, naar de hemel of andere verte staren. 
Helaas doet zich te vaak tuttige ruis voor: “Hé Thomas, wat doe jij hier?”