Beginnen

Komt het doordat het best een moeilijk jaar was dat vandaag een andere dag is als 31 december vorig jaar? Zullen we het vanavond vast over hebben. Om middernacht wensen we elkaar het allerbeste toe, beter kan niet, maar wat wensen we de wereld om ons heen toe, de kleine en de grote wereld? Helpen die wensen of zijn het alleen maar mooie woorden?
Soms is het aangenaam om mooie woorden uit te spreken. Verbinding bijvoorbeeld. Iedereen die het daarover heeft bedoelt het beter dan goed, onze koning laatst weer in zijn kersttoespraak.
Je kunt het niet vaak genoeg horen, maar toch, als het te vaak is, verschaalt de betekenis van het woord nogal en komt het in hetzelfde rijtje terecht als beleving.
Natuurlijk hoop ik op verbinding, in eigen omgeving en overal, maar wat me te binnen schoot toen ik me afvroeg wat ik enorm wens voor 2025, is minder botheid. Moeilijk met de leiding van dit land, maar je kunt besluiten je daar niets meer van aan te trekken. Als het lente wordt, zijn we er waarschijnlijk vanaf. Zo begon Gorter tegen het einde van de negentiende eeuw zijn gedicht Mei: `Een nieuwe lente, een nieuw geluid’. Aan die lente en dat geluid denk ik graag.
Minder botheid zorgt ervoor dat het nieuwe geluid zacht is, zodat we elkaar beter verstaan en dan waarschijnlijk ook beter begrijpen.
Minder felle koppen, minder woedend meningen over van alles, minder verongelijktheid, minder minachting, minder eigen gelijk dat luid de boventoon moet voeren. Je kunt dat toch wensen of daarop hopen zonder dat je een softie wordt genoemd?
Klein beginnen, dus bij jezelf, en je vaak afvragen of je iets ook anders kunt zeggen. 
Ik wens iedereen een jaar vol goed nieuws toe en veel zachtmoedigheid.