Bespreekbaar

Mijn vader kwam uit Halsteren, dat tegen Bergen op Zoom aan ligt, mijn moeder uit Heerlen. Je zou dus zeggen: qua carnaval kat in ’t bakkie! Maar nee hoor, ze hadden geen bezwaar tegen de gang van zaken, want gunden iedereen het allerbeste, maar ze waren er zelf te verlegen voor.
Wel gingen we, ons gezin, ieder jaar naar de optocht kijken, een evenement dat in mijn herinnering altijd in kille regen gehuld ging. Mijn ouders sloegen de bonte stoet met geamuseerde verwondering gade en ik deed mijn best daarin mee te gaan, in de overtuiging dat het allemaal ergens goed voor moest zijn.
Zoiets hoorde ik mijn vader tijdens een van die optochten zeggen. We zagen een winkelier van om de hoek, een man die in doe-het-zelfmateriaal handelde, normaal stuurs in de omgang, op een praalwagen zichtbaar gemarineerd en hemels lachend tussen twee dansmariekes hangen. Ja, mijn vader zei toen: “Zie je, het heeft allemaal echt wel zin.”
Na de optocht was het aan mijn ouders te merken dat ze opgelucht waren daar weer te zijn.
Met betrekking tot carnaval heb ik die opluchting van hen overgenomen: ik zie en hoor van alles en daarmee kan ik het prima doen.
Gisteren las ik in deze krant een volle pagina over hoe je ervoor kunt zorgen geen last te hebben van te veel bier. Prins Sander Bosch van De Nölers uit Cuijk raadt aan met boerenkool te ontbijten. Lijkt me nuttig, maar gisterochtend vroeg deed het me goed niet met een bord boerenkool voor me te zitten.
De Brabantse zanger van het carnavalslied M’n oma heeft een stoma, Jan Biggel, hoorde ik op de radio uitleggen dat hij het lied ook heeft gemaakt om die kwestie bespreekbaar te maken. Prettig vind ik het niet aan die besprekingen mee te hoeven doen.