Druk

Je wordt er niet vrolijk van. Sommige mensen zeggen dat als ze iets heel erg vinden. Laatst hoorde ik een gesprek tussen reizigers die door Afrika waren getrokken. Ook Oeganda hadden ze aangedaan en daarover zeiden ze: “Je wordt er niet vrolijk van.”
Uiteraard spitste ik de oren, want we weten dat de Nederlandse overheid met Oeganda aan het praten is over de opvang van asielzoekers aldaar. Gedachtewisseling is al tijdje gaande.
We horen er niet veel over, dus kennen ook niet het antwoord op de vraag: “Waarom in hemelsnaam Oeganda?” Niet eens paar details, behalve dat de Oegandese regering ertoe bereid is.
Zaterdag las ik een interview met asielminister Van Weel in NRC. Gaat over van alles, ook over Oeganda, maar ja, voor de zoveelste keer ontzettend vaag.
Zijn Oegandese collega heeft met hem een intentieverklaring getekend over de vestiging van `transit hubs’ waar uitgeprocedeerde asielzoekers naartoe uitgezet kunnen worden. 
Klinkt niet erg omhelzend, transit hubs.  Beetje als een opbergsysteem in een kil, kolossaal wegrestaurant. 
Over die intentieverklaring willen we wat meer weten, vooral omdat er een jaar aan is gewerkt, aldus Van Weel. Best lang, een jaar. Er moet ontzettend veel staan in die intentieverklaring.
Niet onbelangrijk: homoseksualiteit. Veel asielzoekers zijn uit hun land gevlucht omdat ze daar niet homseksueel mochten zijn. Dan wil je liever niet naar Oeganda, want daar maakt de overheid je dood als ze erachter komen. Van Weel spreekt dan van homorechten die `onder druk’ staan. Grappig gezegd. Maar hij ziet het ook als `onze plicht’ homoseksuele asielzoekers niet naar een transit hub in Oeganda te sturen.
Hartstikke humaan, maar toch word je er niet vrolijk van.