Eieren

Wat ik altijd beroerd vond, was op mijn verjaardag te worden gebeld door bijvoorbeeld een tante die na haar felicitaties vroeg wat ik allemaal gekregen had. Ging ik dan opsommen en bij ieder cadeau had de tante wel een vraag of commentaar. Waren van die gesprekken die ik al wilde vergeten terwijl ze nog gaande waren.
Ja, doodlopende opsommingen.

Heb ik nu ook: “En hoe zien voor jou de komende dagen eruit? Druk?”
Bedoeld wordt hoe je het allemaal georganiseerd hebt. Je kunt helaas niet zeggen dat je nog geen idee hebt, want de feestdagen vormen een project dat je met militaire precisie moet voorbereiden.
Ga je dus opsommen, kerstavond met die en die, eerste kerstdag het huis vol met die en die en als je dan bij tweede kerstdag bent aangekomen, raak je in de ban van diepe vermoeidheid en je weet dat je daarin nog wel een tijdje zult blijven hangen, misschien wel tot het schansspringen in Garmisch-Partenkirchen.
Ik probeer ook te doen alsof het allemaal wel meevalt, terwijl ik dat echt niet vind. Gek op sfeer en gezelligheid ben ik, maar de laatste dagen van december zijn me veel te vol.
Doordat ik me zo inspan te doen alsof het allemaal een fluitje van een cent is, beloof ik ook van alles zonder dat ik me afvraag of ik het waar kan maken: “Ja, ik zorg wel voor het voorgerecht.” Zo’n zinnetje bijvoorbeeld. Je spreekt die zeven woorden luchtig uit, maar belandt in een probleem waarvan je vurig hoopt dat de oplossing ervoor zich vanzelf aandient.
Soms zeg ik iets terwijl het net is alsof iemand anders dat zegt: “O, ik ben heel goed in gevulde eieren.”
Wordt dan vastgelegd: “Oké jongens, Thomas zorgt ook voor gevulde eieren.”
Niet vergeten op het boodschappenlijstje te noteren: spuitzak!