Europa

Wanneer ik aan mijn vader denk, wat ik vaak doe, probeer ik me niet voor te stellen wat hij vindt van wat ik doe en laat, is meer iets voor mijn moeder (`Kijk je wel uit, jongen!’), maar aan hoe hij nu om zich heen kijkt, naar de kleine wereld, naar de grote wereld.
Deze dagen is het vrij specifiek: NEC.
Mijn vader leefde vooral in zijn hoofd en daarom ook in zijn werkkamer, waar hij zich bezighield met kwesties die met het medisch recht te maken hadden. NEC was een opmerkelijke uitzondering.
In een schrift hield hij alles bij, tegen wie ze speelden, wie een doelpunt scoorde en in welke minuut, uiteraard de positie in de competitie en soms bijzonderheden, bijvoorbeeld wanneer een speler op een brancard het veld had verlaten.
Hij had heel wat van die schriften en wat hij ermee deed, weet ik niet. Ik zag hem er nooit in kijken. Misschien wilde hij alles alleen maar schriftelijk vastleggen, omdat het dan echt waar was. Geen idee waar ze gebleven zijn. Ik denk bij een van mijn zusjes.
Deze dagen zou hij in een tophumeur geweest zijn: NEC bovenaan in de eredivisie. Bóven PSV. Ik hóór hem hierover intens en triomfantelijk telefoneren met vrienden.
In eerdere fase van ons leven, halverwege de jaren zestig, had hij zich gistermiddag naar de hoek gehaast, naar kapper van Dale, ook al lang niet meer onder ons. NEC was volop zijn leven. Het was uitgesloten deze dagen door hem geknipt te worden, daarvoor had hij het te druk met hardop na te denken over de toekomst van NEC. De club ging Europa in en Nijmegen werd een Europese hoofdstad. Was het wegennet in en rond de stad hier geschikt voor? Ik voel heimwee naar de vrolijkheid van mijn vader als hij van de kapper terugkeerde.