Europeanen

Zo stom dat ik niet wist dat de EU ook over mijn eten en drinken gaat. Vanaf gisteren mogen we van die machtige instantie eendenkroos eten, waarvan de officiële benaming waterlinzen is. Daarvoor was dat blijkbaar niet de bedoeling. Of je er gloeiend bij was, als je het toch deed, geen idee. Eerlijk gezegd wist ik ook niet dat het groene spul eendenkroos heette, of waterlinzen dus.
Ik vind het altijd een mooi gezicht, een slootje met die groene laag. Als jong kind dacht ik een keer bovenop te kunnen springen. Mijn grootvader moest me met een stok aan de kant trekken. Het zijn van die kleine teleurstellingen waarvan je ouder wordt en die je waakzaamheid verhogen.
Maar goed, we mogen het als Europeanen nu ook gaan eten, want eiwitrijk en makkelijk verteerbaar. En simpel te kweken: iedereen kan het in een teiltje doen. Moet natuurlijk wel hygiënisch zijn, daarom mag je het ook niet uit de sloot in het park gaan scheppen. Ken iemand die van alles op zijn balkonnetje laat groeien. Daar moet ik altijd naar gaan kijken (`mijn winkeltje’) en ja, wat zeg je dan?
Eendenkroos leent zich uitstekend voor een stamppotje. Ik verwacht dat dan ook binnenkort op mijn bord: “Je raadt nooit wat je nu gaat eten.” Niet meteen roepen: eendenkroos!
Er is al een recept voor een eendenkroosburger. Heb je altijd met dat soort groentes: er moeten burgers van gemaakt worden. Oervoorbeeld is de hamburger. Daar moeten al die andere burgers op lijken. Heeft iets tragisch, wat ik ook zeg omdat het me nooit lukt. In het recept staat dat ik van alle ingrediënten een `mooie, smeuïge pasta’ moet maken.
Leuk gesuggereerd. En daar dus plakken van kneden.
Alsof je overal plakken van kunt kneden! Kom op alsjeblieft.