Gevoelig

Gisteren had ik werk te doen dat in de avond klaar moest zijn, dus had ik geen contact me anderen, vertoonde me niet in de buitenwereld.
Aan het begin van de dag besefte ik dat ik 1 april was en dat er dus ook geen grap op mijn weg kwam. Onzinnige gedachte, want wie doet er nog aan 1 april?
Ik vroeg me af of ik het betreurde. Mijn antwoord is ja. Met meteen de aantekening dat een 1 april-grap sterk in elkaar moet zitten wil het een echte grap zijn. Die zijn te bedenken, maar wie neemt daarvoor nog de moeite?
Ik las een artikel waarin een deskundige aan het woord komt, een etnoloog, Peter Jan Margry, van het Meertens Instituut. Die zegt dat er ook een sociaal verschijnsel is dat de 1 april-grap bemoeilijkt: we zijn te gevoelig geworden en worden sneller kwaad als we met een grapje geconfronteerd worden, ja, we willen niet in de maling worden genomen. 
Is helaas enorm waar. De samenleving is vaak lelijk, wat ook komt door de afwezigheid van humor. Mensen zonder humor zijn intimiderend. Of benauwend saai. Of én én.
De deskundige van het Meertens Instituut gebruikt het woord niet, maar het steekt natuurlijk wel de kop op: gekwetst. We zijn veel te snel gekwetst.
Gisteren stelde ik me voor dat ik gebeld zou worden door een school. Is dus niet zo, maar stèl: “Meneer Verbogt, minister Agema zou hier vandaag een lezing houden over lentekriebels, maar ze moet bij een dringende bespreking in de ministerraad zijn. We lazen in De Gelderlander dat u ook thuis bent in dit thema.” Enzovoort.
Terwijl ik mijn zondagse pak aantrek, schiet door me heen: best raar, mevrouw Agema over lentekriebels, maar kán, alles kan.Op die school hoor ik: “1 april!”
Alleen al van de gedachte krijg ik goede zin.