Herrie

Wat als je iemand wakker maakt die geen zin heeft wakker te worden? Nee, eerst had ik een andere vraag, ook een interessante -  en dan bedoel ik uiteraard het antwoord.
Ik zit in de trein en iedereen om me heen is met het mobieltje bezig. Ook in de wachtkamer van de polikliniek waar ik eerder deze week was. 
Dan die vraag: wat deden we toch toen die mobieltjes er nog niet waren, wanneer we ergens aan het wachten waren of ons openbaar lieten vervoeren? Onvoorstelbaar lang geleden, maar ooit was die tijd er.
Lezen, handwerken? Om ons heen kijken en het onze denken over wat we allemaal zagen? Gewoon beetje staren, zodat er veel tot rust kwam? Gesprek beginnen? Gek dat ik het niet meer weet. Ja, van mezelf wel, lezen. Doe ik nog steeds en je bent er licht zonderling door, wat me niet kan schelen.
In de trein dus. Ineens wordt er omgeroepen dat de trein niet naar Maastricht rijdt, wat zojuist de bedoeling was, maar tot Utrecht en daar stopt. Dat vanwege `een technisch onderzoek’. Reden kende ik nog niet. Wat of wie zou er technisch onderzocht moeten worden?
Conducteur is nog niet klaar. Hij zegt dat misschien niet iedereen het gehoord heeft of we iemand die slaapt of met oortjes in, even op de schouder kunnen tikken. Ook nieuw.
Tegenover me zit man die horizontaal en verticaal behoorlijk uit de kluiten is gewassen. Grootste gedeelte van zijn gezicht zit onder een capuchon verborgen. Ik zie alleen zijn mond die wijd open staat. Hij slaapt enorm, met herrie. Hij heeft van die zware schoenen aan waarmee je van alles kapot kunt schoppen. 
Wat wordt er in hem wakker wanneer ik hem uit zijn rust tik?
Paar keer hoest ik keihard. Helpt!
Ik ben van de zorgzame samenleving. Wil ik trots op zijn.