Kapot

Je zou willen dat sommige kwesties in stilte werden afgehandeld. Ik heb geen zin voor half april aan de komende jaarwisseling te denken. Moet eerst maar eens echt lente worden. Maar goed, ik vind het al lastig me af te vragen wat ik morgenavond ga eten, terwijl vandaag nog tot bloei moet komen.
Met het vuurwerkverbod kan het niet anders. Hoeveel jaar is het al onderwerp van gesprek? En dat dus niet om vuurwerkliefhebbers hun plezier te misgunnen, maar om geweld tegen politie en hulpverlening te voorkomen. In principe blijft het raadselachtig, het verband tussen vuurwerk en dat weerzinwekkende gedrag. Blijkbaar zit het in onze volksaard dat uitbundigheid min of meer meteen rotzooi veroorzaakt.
Komende jaarwisseling zullen we het merken, want dan `mag het nog één keer’.  Veel landgenoten zijn niet sterk in hum omgang met manifestaties die nog één keer mogen. Dan moet er met hels lawaai zoveel mogelijk hartstikke kapot, want  `niemand heeft  wat over me te zeggen, ik bepaal zelf wel wat ik doe’.
Door het verbod nog een jaar uit te stellen vindt de overheid dat dus prima, in ieder geval een meerderheid van de Tweede Kamer, de partijen die doodsbang zijn voor de woede van `de kiezer’. Het excuus is: claims van de vuurwerkbranche.
Je kunt ook zeggen dat de vuurwerkbranche slecht heeft nagedacht, geen rekening heeft gehouden met een eventueel verbod, dat daar dus sprake is van érg slordig management. 
Je kunt ook zeggen dat de overheid die claims lastiger vindt dan wat de politie en hulpverleners die feestelijke nacht allemaal overkomt.  Stuitende minachting is het.
Volgend jaar zal vast een andere smoes het verbod uitstellen, want ja, `de kiezer’ heeft recht op zijn verzetje.