Keukentafel

Gekkenhuis! Na de waarschuwende woorden van de heer Rutte is het dat in de Prepshops: gekkenhuis! Aan het woord `Prepshop’ moet ik wennen, het klinkt enorm benauwend, maar misschien is dat onbedoeld de bedoeling. Je kunt er van alles kopen voor noodsituaties die steeds dreigender worden. 
Ik probeer er luchtig over te doen, want dat zit nu eenmaal in me. Neemt niet weg dat hier al drie overlevingsmiddelen in huis zijn: de met de hand oplaadbare radio, waterreinigingstabletten én een fluit. Nogmaals: ik probeer er luchtig over te doen.
De fluit ligt op de keukentafel, volgens mij niet de juiste plaats. Je moet op de fluit blazen als je bedolven bent onder puin. Kenmerk van die onaantrekkelijke situatie is dat je dan dus niet naar de keukentafel kunt lopen.
Heb het hier in huis nog niet aan de orde gesteld, maar we moeten de fluit permanent bij ons hebben. Niet alleen onze familie, maar wij allemaal. Anders is de fluit een zinloze voorziening.
Voor mij is het de tweede keer dat de fluit in mijn leven komt en dan heb ik het niet over de fluit die ik min of meer bespeelde in de drumband van de lagere school.
De eerste fluit die ik hier bedoel, hoorde bij mijn uitrusting toen ik, héél kort, padvinder was, welp om precies te zijn. Stoer dingetje.
En nu na al die tijd weer een, functioneler dan stoer.
Meestal sta ik op zaterdag vroeg langs de lijn bij voetbalclub SDZ (Samenspel Doet Zegevieren) omdat ik supporter ben van de middenvelder (11). Soms is er geen scheidsrechter en wordt iemand van langs de lijn gevraagd. Heb ik me altijd aan kunnen onttrekken, zogenaamd verstrooid reageerde ik niet. Maar ja, als iedereen een fluit heeft!
Moet aan looptraining gaan doen! Dank, mijnheer Rutte.