Klaar

Als je dom bent, weet je dat dan van jezelf? Misschien is het belangrijk eerst vast te stellen wat dom is. Breed begrip. We gaan er intuïtief mee om, kan waarschijnlijk niet anders. We koppelen het aan mensen, niet andersom: ik bedoel, wet definiëren niet wat dom is en zeggen vervolgens wie dat dús zijn. We kunnen het trouwens alleen hebben over de mensen die we kennen, persoonlijk of uit bijvoorbeeld de media.
Is het erg als je dom bent? Nee, als je maar niet doet alsof het niet zo is, maar ja, de meeste mensen hebben niet in de gaten dat ze het zijn. Hoort bij domheid. Niet zelden voeren ze het hoogste woord, wat ze nog dommer maakt, en dat is wél erg.
Kan lastig zijn. Nogmaals, het is niet precies te omschrijven wat dom is, maar je kunt uitingen ervan herkennen. Wat vaak gebeurt, is dat iemand kwaad zegt een ander niet te begrijpen en daarvan die ander de schuld geeft. Het kan echter ook aan jezelf liggen, maar dat vind je niet, want jij bent niet dom, die ander wel, want die kan het niet goed uitleggen.
Voor het weekend zagen en hoorden we in het nieuws een zéér verongelijkte minister Faber. Paar keer zei ze met lompe ogen: “Ik ben er gewoon klaar mee.” Waarmee klaar? Een van haar plannen zette de premier niet op de agenda van de ministerraad. Reden was duidelijk: broddelwerk, slecht voorbereid. Huiswerk overdoen, volgende keer beter. Helder.
Minister Faber snapte dat niet en het was sterk aan haar te zien dat ze vond dat het niet aan haar lag: “Ik ben er gewoon klaar mee.”
Het is een merkwaardige gewoonte geworden losjes `Grappig’ te zeggen als iemand wat beweert dat te idioot voor woorden is.
Als het allemaal niet zo asgrauw was, zouden we nu kunnen zeggen: “Grappig.”