Lummelen

Dat de eerste dag van het jaar een maandag was, maakte die er niet beter op. Als altijd probeerde mijn stuurloos denkwerk wat te kalmeren. Op 1 januari vind ik het nieuwe jaar niet alleen ontzettend lang, maar ook veel te groot, alsof je een kolossale ruimte moet gaan inrichten zonder dat je weet hoe je daarmee moet beginnen.
Natuurlijk is er het bericht van de Belangenvereniging Pyrotechniek Nederland.  Vind het wel wat hebben dat als al het vuurwerk de lucht in gejaagd, het ineens geen vuurwerk meer heet, maar Pyrotechniek, met een hoofdletter. De Belangenvereniging maakte bekend dat er voor 105 miljoen aan Pyrotechniek is gekocht, 5 miljoen minder dan vorig jaar. Ik vind 105 miljoen best veel.
Bij mijn stuurloze denkwerk hoort dat ik meteen ga uitrekenen hoeveel dat per Nederlander is. Ook schieten me goede doelen te binnen die met kleine donaties veel kunnen doen.
Al jaren doe ik mijn best de eerste dag van het jaar als een dag als andere te beschouwen, maar het lukt me nooit er gewoon aan te beginnen. Normaal sta ik vroeg op, hoe laat ik ook naar bed ben gegaan, ga ik achter mijn bureau zitten en concentreer me op alles wat ik van plan ben.
Op 1 januari is het lummelen geblazen, ik tast naar voortgang. Gelukkig hoorde ik in een radioprogramma een vraag waarmee ik veel kon. De presentatrice vroeg aan een van haar gasten of er een dag in 2024 was waarop die zich verheugde. Wat het antwoord was, weet ik niet, want ik verdween zelf min of meer in die vraag.
Ik dacht aan een toneelstuk dat ik eind vorige eeuw schreef, over twee zussen in vreemde moeilijkheden. Een hen zegt dat je zo zou moeten leven dat je telkens weer uitziet naar het volgende moment. 
Misschien enorm waar!