Lunchpauze

Uitstekend dat Arnhemmers brieven van de gemeente mogen terugsturen als ze die niet helemaal of helemaal niet begrijpen. Ik hoor dat het niet alleen in Arnhem mag, maar ook in andere plaatsen. Iedereen zou het mogen, nee, moeten doen.
Zelden komt er een brief van de overheid waarin wat staat waarin je meteen zin krijgt. Altijd gaat het om iets wat je moet of wat je fout gedaan hebt of helemaal verkeerd begrepen, maar hoe het precies zit, zou je met geen mogelijkheid kunnen zeggen. Het stáát er wel, maar het staat er ook niet.

Of je moet een vraag beantwoorden die op en top onduidelijk is, terwijl je ook geen idee hebt waarom.
Je kunt het allemaal nog erger maken door de telefoon te pakken en te bellen naar de betreffende afdeling. Daar zit vandaag toevallig niemand op zijn of haar plaats of is er een lunchpauze gaande die ongeveer een dag duurt.
Terugsturen is dus prima, ben je er ook even vanaf, kun je de gewichtige wartaal uit je hoofd zetten. De ambtenaar die de brief heeft geschreven, moet opnieuw aan het werk. Ik verwacht een burn-outepidemie in de Gelderse hoofdstad.
Terwijl het niet echt moeilijk is begrijpelijk te schrijven, maar dat moet iemand die ambtenaren natuurlijk wel léren, dus zeggen dat een zin maar één betekenis moet hebben, dat je niet meer dan één onderwerp in één zin behandelt en ook niet te veel lange woorden achter elkaar zet. Wil je zelf als ambtenaar ook niet lezen. De zin voor de laatste is veel te vol, maar volgens mij te snappen. Maar ja, ik mag niet uitgaan van `volgens mij’, want de tekst is niet aan mij gericht.
Beste hulpmiddel is de vraag: hoe zou ik het zéggen? Niet opschrijven, zeggen. En dat dan opschrijven. Misschien simpel, maar simpel mag.