Map

In een mensenleven is niets lang geleden, daarvoor is het te kort. Sommige gebeurtenissen verdwijnen onder het zand van de tijd, maar daar hebben die gebeurtenissen het dan ook naar gemaakt. Hadden ze maar iets beduidender moeten worden.
In het laatste jaar van de vorige eeuw had ik vanwege een forse verbouwing in huis mijn belangrijkste spullen opgeslagen in een loods, in een gebouw aan de rand van de stad. Dat gebouw werd door brand verwoest, wat ik te weten kwam toen ik in de vroege ochtend naar de lokale televisiezender keek. Daar zag ik die brand en de verslaggever zei: “De brandweer laat het pand gecontroleerd afbranden.”
In mijn top 10 van teleurstellende mededelingen staan deze woorden erg hoog.
De eerste jaren daarna moest ik er bijna dagelijks aan denken, bijvoorbeeld wanneer ik een foto uit mijn schooltijd zocht of een oud nummer van een tijdschrift. 
Laatste jaren wordt het minder. De gebeurtenis is nog niet verbleekt, maar roert zich niet meer zo grimmig.
Tot deze week, toen de vraag aan de orde kwam of Nederlanders mee moeten doen aan de oorlog. 
In die loods lag ook een map waarop ik in dikke viltstiftletters DOCUMENTEN had gezet. Een van die documenten was een brief van het ministerie van Defensie waarin stond dat ik `buitengewoon dienstplichtige’ was. 
Toen ik in militaire dienst moest, stuurde ik de verantwoordelijke autoriteit een brief waarin ik schreef dat het voor de strijdkrachten en mijzelf beter was als ik niet onder de wapenen ging. Het duurde een dik jaar voordat ik antwoord kreeg: die brief. Ik hoefde niet. Behalve in buitengewone omstandigheden.
Tot hoe lang ben je buitengewoon dienstplichtige?
Andere vraag: wat voor documenten zaten er nog meer in die map?