Opblazen

Verstandig heb ik altijd een moeilijk woord gevonden. Niet moeilijk omdat het woord niet te begrijpen is, maar waarvoor het staat. In mijn opvoeding hoorde ik het vaker dan ik kon verwerken.
“Doe wel verstandig.” Mijn moeder zei dat bijvoorbeeld wanneer ik naar een feest ging of met vrienden er een paar dagen op uit trok. Graag nam ik mijn moeder serieus, maar haar oproep vond ik bedrukkend. En telkens hoopte ik dat ze wanneer ik weer thuis was, niet zou vragen:
“En? Ben je verstandig geweest?” Deed ze gelukkig niet
Het woord kruist nog weleens mijn pad. Ik denk aan de vraag: “Vind je het echt een verstandige beslissing?” Altijd de start van een ongemakkelijk gesprek waarin mijn positie zwak is. De steller van de vraag vindt mijn beslissing immers niet verstandig, anders zou die er niet zo belerend over beginnen.
Zelf zeg ik het nooit, natuurlijk ook omdat ik er onrustig van word, maar gisteren betrapte ik me er toch op. Gesprek ging over komende jaarwisseling. Er zijn zorgen om wat er dan allemaal aan narigheid veroorzaakt kan worden. Die zorg snap en deel ik, maar ik denk dat minder aandacht ervoor verstandiger zou zijn. Landgenoten met gevechtsklare cobra’s in de kelder krijgen dan juist meer zin in rotzooi.
Terwijl ik het daarover had, dacht ik aan aandoenlijk nieuws uit Katwijk. Inwoners krijgen een ballon opgestuurd waarop een prullenbak staat afgebeeld. Die mogen ze wel opblazen. Voorts krijgen de echte prullenbakken namen zoals Appie Afval, Vera Vuilnis en Kelly Kliko. De gemeente hoopt dat de voorzieningen dan als personen worden beschouwd waardoor vandalen er minder slopend mee omgaan. 
Veel in dit land wordt infantieler. Soms is het fascinerend hoe dat gebeurt.