Persoontje

Soms weet je dat er iets fout zit, beter gezegd iets kapot aan het gaan is zonder dat te willen weten, want je hebt helemaal geen zin in een actie die nodig is om korte metten te maken met het defect. Je negeert het, maar als je je er bewust van bent dat je dat doet, negeer je het niet echt.
Er zit een rare ruis in de oven. Ik noem maar wat. Je besluit de oven de komende tijd maar niet te gebruiken. Dat zal de oven leren! Misschien gaat die rare ruis dan wel vanzelf weg. Je weet dat dit een onzinnige gedachte is, maar waarom niet, er gebeuren wel meer wonderlijke dingen in het dagelijks leven. Zelf loop je soms ook raar te ruisen, maar ineens houdt dat op zonder dat je daar iets concreets aan gedaan hebt.
Of de waterleiding laat een grommend geluid horen, maar niet de hele tijd, ik bedoel: er zit geen systeem in. Kan gewoon ouderdom zijn. Waarom zou een waterleiding ook niet oud mogen worden? Wil heus niet zeggen dat die meteen vervangen hoeft te worden. Zelf hoef je toch ook niet vervangen te worden!
Ik zit dat allemaal te bedenken terwijl ik in een gelukkig niet al te grote file sta en wat ik al vaker gemerkt heb is dat wanneer ik langzaam rijd, zoals er nu, er onder de motorkap een nerveus getik te horen is, alsof er iemand uit wil, een vrij klein, driftig persoontje. Wanneer ik tempo maak, verdwijnt dat geluid.
Toen ik de garagehouder hierover raadpleegde, zei hij ongeduldig: “Rijd jij nou maar in die auto.” Hij zegt `die auto’ omdat het er een uit 1994 is.
Sindsdien doe ik mijn best net te doen alsof ik het geluid niet hoor. Er is he-le-maal niets aan de hand! Af en toe rijdt er iemand met me mee. Ik kan erop wachten: “Zeg, hoor je dat getik?”
Irriteert me dan enorm.