Radiootje

Woord dat ik maar één keer per jaar uitspreek: optuigen. Terwijl ik de kerstboom optuig en ondertussen naar de fantastische kerstplaat van Clean Pete luister, denk ik ook aan de heer Rutte die nog nooit zo gealarmeerd klonk als eergisteren: oorlog komt in volle vaart op ons af. 
We kennen onze voormalige premier als iemand die graag veel weg lacht, dus als hij dat niet doet, is het menens. Maar hoe menens? Wordt Kerstmis 2024 een andere dan vorige jaren? Niet dat die oorlog dan al op ons af is gekomen, maar hoe praten we over Vrede Op Aarde, het hoofdthema van de kerstdagen? Feest van het licht, zo heten die dagen ook. Waarop schijnt dat licht? Wat maakt het licht zichtbaar?
Ik ben haast nooit pessimistisch, maar ik neem de heer Rutte serieus, ook dus omdat hij zelf zo serieus doet. Maar wat ik met zijn waarschuwing moet, weet ik niet, nog niet. Ja, dingen in huis halen voor noodsituaties, radiootje, waterzuiveringstabletten, waarom niet? Ik probeer er niet lacherig over te doen, maar het is in mijn leven nog allemaal te nieuw voor woorden.
Kerstmis 2024: aan de Nederlandse omroepen zal het niet liggen dat het allemaal gezellig en hartverwarmend wordt, las ik gisteren in deze krant. Ook hier trouwens iets alarmerends, ik doel op de zin: “Opvallend dit jaar: de enorme hoeveelheid BN’s die hun privéleven openstellen.” 
Duidelijk, het televisietoestel hier in huis krijgt een paar dagen vrijaf. Met misschien een uitzondering: All you need is love. Niet mijn programma, maar door mijn familie wordt er graag een traantje bij weggepinkt. Misschien doe ik vanuit mijn leeshoekje een beetje mee, niet speciaal om twee geliefden die op een bospad naar elkaar toe rennen, maar om alles.