Schalks

Nieuw voor me, ik las het gisteren in deze krant: de troonrede staat op knispervrij papier. Is sinds 2013 het geval. Op verzoek van de koning: “Gehaald bij een speciaalzaak, zodat het omslaan van de blaadjes niet afleidt van de boodschap.”
Nu is het zo dat we onze volle concentratie moeten mobiliseren om die boodschap aandachtig te volgen, meestal geformuleerd in het saaiste Nederlands dat voorhanden was op het moment van productie. Daarom gaf het geluid van het papier er nog een feestelijk tintje aan. Als dat door een microfoon versterkt wordt weergegeven, klinkt het helemaal perfect, lekker droog, alsof er iets wordt uitgepakt.
Het was inderdaad véél geknisper, want in het stapeltje dat de koning voorleest staan er niet zo heel veel woorden op de pagina’s, bovendien zeer leesbaar groot geprint, wat verstandig is, anders zit de majesteit de hele tijd te turen. Maar waarom zou veel geknisper niet mogen? Maakt ambachtelijke indruk. En het papier mag zich ook best laten horen
Voordat ik gisteren de ochtendbladen ging lezen, bladerde ik er eerst doorheen en deze krant was de enige waarin ik een foto aantrof die te maken had met vandaag, met Prinsjesdag.
Misschien maakte ik in De Telegraaf ook kans, maar die ligt hier niet op de keukentafel.
Jammer. Ik mis bijvoorbeeld foto’s van bewindpersonen die een hoedje passen. Olijke oogopslag. Of juist schalks het hoedje achter de rug verborgen houden, verrassing voor straks.
Helaas zijn de dagen van dit soort verrassingen voorbij. Het is allemaal een ritueel uit de parlementaire gaarkeuken geworden. Uitstraling van de politiek is verdoft. Alleen de koningin swingt nog tegen de klippen op. Die heeft ook wel wat anders aan het hoofd.