Schuld

Het is nuttig iedere dag paar momenten van bezinning te nemen: even gaan zitten, mobieltje ver weg, radio en televisie uit, geen zicht op de straat, en dan gedachten de ruimte geven die de rest van de dag een bekneld leven leiden. Dat laatste kan door drukte komen of door alle afleiding die je rusteloos zoekt, of doordat je wel wat anders aan je hoofd hebt dan die gedachten. Allemaal voorstelbaar, maar daarom zijn die momenten van belang.
Kom er zelf te weinig toe. Eigen schuld. Dat is bijvoorbeeld een kwestie waarover je kunt nadenken tijdens die bezinning: wat is allemaal eigen schuld? Van de antwoorden op die vraag word je niet ontzettend vrolijk. Daarom helpt het daar wat anders tegenover te stellen, bijvoorbeeld een paar sterke eigenschappen de revue te laten passeren, wat je uiteraard niet al te ijdel moet doen.
Van het ziekenhuis kwam zojuist het bericht dat ik een telefonische afspraak niet was nagekomen. Een zorgverlener zou me bellen en ik was niet thuis. Stond er niet, maar ik las het wel: was niet best van me! Ik had hem echter wél gesproken, gisteren, want hij nam eerder contact op.
Dat moet je met het ziekenhuis bellen, wat nooit een fluitje van een cent is. Lang wachten, doorverbonden worden, misverstand keer of vier uitleggen. En daarna niet zeker weten of alles helder is overgekomen.
Nu weet ik dat een sterke eigenschap van me is dat ik altijd doe wat ik zeg. Doordat ik er tijdens mijn slordig ingelaste momenten van bezinning soms bij stilsta, is dat besef me van dienst en kan ik, in dit geval, het contact met het ziekenhuis op volle kracht aan.
Andere eigenschap: zo vaak mogelijk goede humeur handhaven. Vandaag niet over de stuitende mevrouw Faber schrijven!