Simpel

Nieuwjaarsmorgen klinkt beter dan nieuwjaarsdag. De eerste dag van het jaar is altijd wat ongemakkelijk, met schemerig uitzicht op twaalf lange maanden, terwijl je al met een been in januari staat, de schrale maand waarin de hemel bijna voortdurend grauw is en de wind guur tekeer kan gaan, het geld op is en half Nederland koortsachtig begint na te denken over alle vakanties. 
1 januari is een dag die moeizaam in beweging komt. Je kunt er niet zoveel mee, maar dat is met nieuwjaarsmorgen niet het geval. De ochtend is vol kleine rituelen, bijvoorbeeld een simpele handeling als een nieuw scheermesje in gebruik nemen, de nieuwe kalender in werking stellen en ook laat ik blije muziek van Vivaldi door het huis klinken.
Ook even de stille straat op, bezaaid met restanten van het vuurwerkverbod. Op nieuwjaarsmorgen wil ik niet over té veel nadenken, maar dat vuurwerkverbod is een interessant fenomeen. Nog nooit werd er in dit land voor zo veel geld de lucht in gejaagd. Dan kom je toch in de ban van een simpele vraag: als de overheid een vuurwerkverbod afkondigt, waarom dan de kwestie niet aan de basis aangepakt en de verkoop ervan verbieden? Maar inderdaad, waarschijnlijk te simpel gedacht, maar dat mag op 1 januari.
Door de stille straat nadert nu een man met een hondje. Het hondje ziet er nog steeds behoorlijk geschrokken uit, maar misschien is dat wel zijn normale uiterlijk. De man trouwens ook, maar je ziet vaker dat baasjes op hun hond gaan lijken. Ik ken hem niet, maar als hij me passeert zegt hij dof: Gelukkig nieuwjaar.” 
Ik zeg: “Insgelijks.” 
Dun woord, insgelijks. Laten we wat maken van onze wensen en woorden kiezen die alles zeggen wat we willen. Dat in ieder geval proberen.