Sloot

Er verandert wat in het theoretisch examen voor het rijbewijs. De heer Pechtold die daarover gaat, zat gisteren daarom in het televisieprogramma Goedemorgen Nederland, maar wat hij erover zei drong niet tot me door, want ik was met het begin van de dag bezig en daaraan heb ik mijn handen vol.
Moet het anders zeggen: ik liet het niet tot me doordringen omdat ik wéér vervuld was van opluchting er niets mee te maken te hebben. Dat overkomt me bij alles wat er over het rijbewijs naar buiten komt. Waarschijnlijk zal dat altijd zo blijven. Misschien is er zelfs sprake van verslaving aan die specifieke opluchting.
Over het traumatiserende praktijkexamen deed ik meer dan een paar keer, over het theorie-examen ook, wat vooral kwam door mijn verzet tegen het van buiten leren van leerstof. Dat ik het uiteindelijk haalde, dank ik aan een bevriend psychiater die me een pilletje gaf dat ervoor zorgde dat niets me wat kon schelen.
Het artikel over de verandering in het theorie-examen ligt op mijn bureau. Ik las er twee zinnen uit, de rest verdween in mijn opluchting. De eerste zin zegt dat het niet om nieuwe lesstof gaat, maar om een nieuwe manier van toetsen. Tweede zin: “De structuur van het examen wordt aangepast om de samenhang tussen kennis, inzicht en verkeerssituaties beter te beoordelen.” 
Alsjeblieft! 
Toen ik er over nagedacht had, begreep ik wat er staat, maar met dat begrip voegde ik niets toe aan mijn gedachtenvoorraad.
Wel was er blijdschap dat ik niet met die nieuwe kennis naar het deprimerende gebouw van het CBR hoefde te fietsen. Doordat ik die woorden maar bleef herhalen maakte ik op de fiets vast brokken. Sloot in of in kuil bij wegopbreking. Daarna kun je niet meer stralen!