Stil

Heb je vaker: je denkt pas weer aan iemand als hij gestorven is. Hier dus `hij’, want ik het heb het over Kars Veling (mooie, knoestige Oudhollandse naam), in 2002 de eerste lijsttrekker van de pas opgerichte ChristenUnie.
Hij veroorzaakte onrust in zijn achterban toen hij tijdens de verkiezingscampagne zei dat christenen op zondag best een ijsje mochten kopen. Ook dat moest ik lezen om me weer te herinneren dat ik er toen met vertederde belangstelling kennis van nam. Niets eens lang geleden, 2002, ijsje kopen op zondag!
In traditioneel christelijke kringen werd er verbitterd gegromd: handel op zondag mag je niet stimuleren! In mijn beleving staat het kopen van een ijsje mijlenver af van handel drijven. Dan denk ik meer aan de verkoop van gebouwen of een grote partij klauwhamers. Voor een ijsje zal de Here God vast een oogje toeknijpen.
Maar de kritiek raakte Kars Veling hard: hij zat al snel ziek thuis. Begin van de opmars van André Rouvoet die later zelfs minister werd. Weet niet meer wanneer of waarvan, want die Rouvoet verdroeg ik niet zo goed. Voor hem was er waarschijnlijk geen sprake van een ijsje op zondag.
Ik begon wel weer te mijmeren over de zondag als rustdag. Klinkt vreemd uit mijn mond, maar ik ben er een voorstander van. Hoeft niet per se de zondag te zijn, andere dag mag ook, maar het lijkt me nuttig voor ons welbevinden als er één dag in de week is waarop het stil is en er niets kan. Dat één dag niet alles maar door- en doorgaat.
Was laatst in Italië. De maandag is daar beetje zo’n dag. Even wennen, maar als je er doorheen bent is het heerlijk. 
Lijkt saai, maar op den duur kun je er ook van leren dat echt niets saai is: je fantaseert over andere dagen.