Taartpunten

De aanbeveling `Uit Eigen Keuken’, bijvoorbeeld op een bord voor een eetcafé, vind ik een sympathieke aanbeveling, maar hoeft nog geen succes te garanderen. Hangt er sterk vanaf hoe het er in die keuken toegaat. Ik ken keukens waarin ik nog geen glas water wil drinken.
Maar aan `Uit Eigen Keuken’ hangt de suggestie van warme persoonlijke aandacht en ook dat zich daar iets voltrekt wat in andere keukens echt niet gebeurt. Eigenheid is niet niks en in sommige situaties een aantrekkelijke eigenschap.
Het verbaast me, maar ook niet, dat ik er gevoelig voor kan zijn, net zoals ik mezelf moet inhouden als ik op het raam van de bakker lees dat er `Lekkere Koeken’ te koop zijn. Kan niet beter, denk ik dan. Terwijl ik weinig heb met welke koeken dan ook en sterk besef dat `lekker’ een subjectieve aanduiding is.
Kom ik bij: `Lekkere Erwtensoep Uit Eigen Keuken! Met Roggebrood En Spek!’
Ik bekende al eerder dat ik geen liefhebber van erwtensoep ben. Integendeel, de substantie vervult me met diepe weerzin, terwijl iedereen in mijn omgeving al rode wangen van pret krijgt als het karakteristieke wintergerecht alleen maar genoemd wordt.
Eergisteren was in Groningen het WK snert en stamppot koken. In Trouw kwam ik een verslag ervan tegen. Dat lees ik dan terwijl het in mijn maag érg onrustig wordt. Ik neem kennis van erwtensoep boordevol vlees en van allerlei variaties als snert caprese, satésnert en Turkse snert met bloedworst. Ik leer trouwens dat je erwtensoep pas een dag ná bereiding snert mag noemen. En die moet niet te dik zijn: “Een houten lepel moet er langzaam invallen. Je moet er geen taartpunten van kunnen snijden.”
Nadat ik van de krant een prop heb gemaakt, moet ik even een dutje doen.