Titanic

Was schrikken zaterdagavond toen het Journaal begon. In de aankondiging van wat aan de orde zou komen, had de presentator het over een hel. Je dacht meteen aan een brandhaard in de wereld, maar nee, ging over oudejaarsavond, de uren daarvoor en daarna: het Nationale Vuurwerk in Rotterdam gaat niet door!
Eerlijk gezegd wist ik niet dat dat er was, maar dat komt doordat ik weinig heb met vuurwerk. De oogarts die je vaker aan het einde van het jaar op televisie ziet, zei bang te zijn voor meer ongelukken dan ooit, overal in het land.
Overal in het land! Een hel!
November is pas aan de gang, zou de overheid niet nu al maatregelen kunnen nemen? O nee, we hebben nauwelijks een overheid. Maar ja, een hel willen we ook niet. Als iedereen bezorgd over maatregelen begint, komt er misschien een paar.
Ondertussen zijn we in afwachting van Sinterklaas. Vanavond eerste aflevering van het Sinterklaasjournaal en zaterdag zet hij voet aan land op het mooie Texel. Het Sinterklaasjournaal zal de doelgroep vast onrustig stemmen: gaat het allemaal wel door, is er niets met Sinterklaas aan de hand of met zijn boot? Zo gaat het de laatste jaren en misschien kan het ook niet anders, want de spanning moet er in blijven zitten.
In mijn kindertijd moesten we die spanning uit onszelf halen. Ik herinner me dat ik in deze tijd bij ons thuis in een tijdschrift een spectaculair plaatje van de zinkende Titanic zag, verticaal de diepte in. Ik vroeg mijn vader of dat ook kon met de stoomboot van Sinterklaas. Zijn antwoord: “Alles kan.”
Mijn moeder die me ’s avonds naar bed bracht, zei dat ze gehoord dat daar op zee alles goed ging. Dat herhaalde ze tot de intocht. Soort Sinterklaasjournaal. Hebben we nodig ja.