Toeten

Ben je of word je? Ben je kunstenaar of word je dat? Of wil je dat? Laatste wil niet altijd zeggen dat het lukt. Ik vraag het me soms, nee, vaak af wanneer ik ouders met kinderen zie. Iedereen kan zomaar ouder worden, niet zelden gebeurt het zelfs per ongeluk, maar dat wil allerminst zeggen dat je het bent, terwijl je wel in belangrijke mate het welbevinden en de toekomst van dat kind bepaalt. Ik snap heus wel dat er geen examen voor in het leven moet worden geroepen, maar iets meer bezinning zou geen kwaad kunnen, met als uitgangspunt de vraag: “Kúnnen wij het wel?”
Ik heb het ook met mensen die de politiek in willen. Ik weet niet of je kunt stellen dat je van nature politicus bent (zelf denk ik dat wel), maar als je het wilt worden, moet je er wel wat voor doen, niet alleen maar ja zeggen als een partijleider je uitnodigt in de Kamer te gaan zitten.
Wie de volksvertegenwoordiging na de vorige verkiezingen losjes bestudeert, ziet meteen dat daar niet iedereen op z’n plaats is. Ik wil niet zeggen dat het merendeel van toeten noch blazen weet, maar het zijn er wel veel. En om niet al te opzichtig door de mand te vallen zijn ze bij de meeste vergaderingen niet aanwezig, wat geen probleem is. Politici mogen dat. Als je daar over nadenkt, voel je je jeuk achter de oren.
Dat alles schoot door me heen toen ik hoorde dat Tijs van den Brink de politiek in gaat. Lijkt me niks mis mee, al was het alleen maar omdat hij vragen kan stellen die een standpunt onderzoeken. Maar toch. Wat maar toch? Maar toch ben ik zo nieuwsgierig naar wat hij aan de samenleving wil doen, behalve zich toevoegen aan de volksvertegenwoordiging. Maar ja, als dat ons gaat bezighouden, is er geen beginnen aan.