Veranderen

Het begint allemaal als je voor het eerst de deur uit gaat. Dat doe je niet op eigen kracht, je wordt gedragen of zit in een wagentje. Je hebt nog niets meegemaakt, behalve dat er voor je werd gezorgd, maar zelfs dat had je niet zo goed in de gaten. Je neemt en nam wel iets waar, maar hoe het daarmee precies zit, is nog steeds onderwerp van wetenschappelijke studie.
Je gaat dus de deur uit, je omgeving wordt groter, beetje, maar vanuit jouw positie is het allemaal best veel. Je komt in een ander huis terecht. Dat je er op bezoek bent, is wat te volwassen getypeerd, je weet niet eens wat het is, ergens op bezoek zijn. 
In dat huis is een leeftijdgenoot, net zo’n wolk als jij. De eerste keer nog niet, maar de tweede of derde of vierde keer zie je dat je collega wolk iets heeft wat jij niet hebt, een leuke pinguïn of een beer met een hoedje op. Wil jij ook, maar je hebt niets te willen. Dat zinnetje wordt nog niet tegen je gezegd, dat zijn woorden voor later, maar het is nu al waar: je hebt niets te willen.
Zonder dat je het in de gaten hebt, begint je leven te veranderen: er gaat jaloezie in zeuren. Misschien nog een te groot woord, maar toch. De eerste ruzie is in aantocht.
Ik dacht aan dat alles toen ik gisteren in deze krant een artikel las met de kop `Waar doen zij het toch van?’ Veel mensen hebben het gevoel dat anderen het beter voor elkaar hebben dan zij. In de sociale media – o, altijd die sociale media- wordt duidelijk dat dat ook zo is.
In het artikel komt een psycholoog aan het woord die onder meer zegt je dagelijks drie dingen moet opschrijven waarvoor je dankbaar bent. Ik weet niet of het helpt, maar wel dat je al een heel eind bent als je daarvoor rustig gaat zitten.