Vingertje

Als er een groot conflict in de wereld wordt opgelost, komen er in de Nederlandse praatprogramma’s altijd deskundigen aan het woord die precies weten hoe het zit. Die overtuiging dragen ze op volle kracht uit, ze dulden weinig tegenspraak en het is allemaal zo stellig dat je je afvraagt waarom zij niet eerder aan de onderhandelingstafels zijn gevraagd, dan was het allemaal een fluitje van een cent geweest.
Hoe het psychologisch in elkaar zit, weet ik niet, want daar heb ik geen verstand van, maar misschien is het een soort opluchting mee te mogen praten over iets wat min of meer geregeld is. Het is te overzien, je kunt er bij wijze van spreken omheen lopen en het van alle kanten rustig bekijken, je kunt je er niet echt een buil aan vallen. 
Bovendien herhaal je in je eigen woorden wat de onderhandelaars tot stand hebben gebracht. Natuurlijk ook een waarschuwend vingertje, want niets is zeker en het is te hopen dat die waarschuwing het Midden-Oosten bereikt.
Gistermorgen zag ik in het blije ochtendprogramma Goedemorgen Nederland onder meer Frits Barend en Rob de Wijk op de lelijke bank zitten, uiteraard goed gehumeurd, want het Staakt-het-vuren was nog steeds uitstekend nieuws. Frits Barend was ervan onder de indruk en Rob de Wijk moest zich inhouden, want hij wist veel meer dan hij daar kwijt mocht.
Al gauw ging het over andere oorlogsdreiging de wereld, want met de Gaza-oplossing zijn we er nog niet. Weer de heer Rutte die in er een toespraak op aandrong dat we ons voor moesten bereiden.
De stemming werd lacherig. Ach ja, wat flessen water, hahaha. Rob de Wijk mompelde iets over batterijen, maar ook hier: hahaha.
Het punt is dat ze weten wat ons te doen staat. Dat niet. Nee zeg.