Wandelstok

Vanaf maandag moeten we scherp gaan letten op wat er in onze omgeving gebeurt. Het ministerie van Justitie en Veiligheid wil dat graag en komt met een publiekcampagne die `Vreemd of verdacht’ heet. Om ons heen vindt veel `georganiseerde ondermijnende criminaliteit’ plaats en we kunnen meedoen die te bestrijden.
Ik zag fragmenten van campagnefilmpjes, bijvoorbeeld van een man die ’s avonds laat moeilijk staat te doen met de deur van een gesloten cafetaria. Of een kind dat een veel te duur cadeau krijgt. Van dat laatste ben ik trouwens niet helemaal zeker, zoiets in ieder geval. De moeder van het kind kijkt bedenkelijk. Kan best zijn dat ik het verkeerd interpreteer, maar wat ik wel goed begrijp is dat we ons dienen af te vragen hoe het kan als iemand ineens financieel de bloemetjes buiten zet.
Moet je dus de politie bellen, wat anoniem mag. Nuttige gang van zaken, maar ook linke soep. Mijn voordeur heeft bijvoorbeeld een nukkig slot. Kan ik wat aan doen, maar dat zijn typisch van die handelingen die je uitstelt.
’s Avonds laat sta ik voor deur vaak te rommelen met nogal gevoelige sleutels. Is dus niet ondenkbaar dat een voorbijganger daarover gebeld heeft en er dan twee of meer agenten aan komen snellen: “Wat zijn we precies aan het doen?”
Geschrokken stamel ik dat ik hier woon.
“Dan kan iedereen wel zeggen, meneertje.”
Of je belt anoniem en rancuneus over iemand die je onheus bejegend heeft: “Hij heeft deze week al twee keer een nieuwe auto gekocht. En een ontzettend kostbare winterjas. O ja, ook nog een gouden wandelstok.”
Uit slappe woede wil je er nog meer bij verzinnen, maar dit is wel genoeg. Wordt schrikken.
Maar misschien ben ik dan kinderlijk crimineel bezig.