Zomer

Gisterochtend vroeg hoorde ik op de radio een gesprek met dierenarts Kuiken. Mooie, tere naam voor een dierenarts. Een wat bedeesde man die soms naar woorden moest zoeken. Je wist zeker dat je huisdier bij hem in goede handen is.
Het ging over een huisdier: de kat. De heer Kuiken legde uit hoe het kwam dat de kat en alle katachtigen gevoeliger waren voor de vogelgriep dan andere dieren. Die uitleg begreep ik, maar kan ik hier niet reproduceren, wat ik vaker heb wanneer iemand me iets uitgelegd heeft.
De conclusie luidde dat het beter was in deze tijd de kat binnen te houden. Lijkt me een heel karwei. Ik heb momenteel helaas geen kat, maar ik weet uit ervaring dat ze het buitenleven enorm nodig kunnen hebben om hun persoonlijkheid de ruimte te geven.
De presentatrice zei ook dat het haar moeilijk leek, wat de heer Kuiken beaamde, maar, zo zei hij, in de zomer mocht het weer. Blijkbaar is het vogelgriepvirus dan minder agressief, maar ik denk dat ik dat verkeerd begreep, want kan het me nauwelijks voorstellen.
Maar goed, de zomer is nog ver weg, we weten niet hoe alles er dán uitziet, de grote wereld, onze kleine wereld. Mijn herinneringen aan fasen in mijn leven waarin een poes in huis een rol speelde, zorgden ervoor dat ik mijmerend door zachte dagen begon te dwalen, andere dagen dan nu. Daarvoor bedacht de overheid het motto: Wat je vandaag doet, maakt ons morgen sterker.
Die woorden staan op de voorkant van het informatieboekje dat vorige week verspreid werd. Ligt op mijn bureau. Ik heb er nog niet aandachtig in gelezen. Ja, die woorden op de voorkant. En dat ik vooruit moet denken. Maar ik heb mijn handen zo vol aan vandaag. Dadelijk ga ik ergens een poes op schoot nemen.