Rug

De Rijksoverheid heeft een nieuwe publiekscampagne gelanceerd, tegen seksueel overschrijdend gedrag in ons dagelijks leven. Bedoeling is dat we daar grondig over nadenken.
Een voorbeeld vat de campagne goed samen: je mag wel zeggen “Leuk jurkje!”, maar niet “Wat heb je eronder?” Toen ik dat las, flitste er opluchting door me heen: ik doe al lang mee met het leven en heb dat nog nóóit gevraagd, niet uit desinteresse, maar misschien ben ik zo opgevoed dat ik die belangstelling voor me houd.
Sterk moment voor deze campagne, met al die kerstborrels en feestdagen. We raken snel gemarineerd en dan vervaagt ons gevoel voor verhoudingen. De eerste dagen van het nieuwe jaar niet te vergeten, wanneer we iedereen moeten kussen en zo. Je kunt dan snel in de fout schieten.
Op de sportschool is het ook uitkijken geblazen. Niet zeggen dat iemand van een bepaalde oefening `een lekker kontje’ krijgt. Waar ik zelf erg last van heb is dat wanneer ik iets écht niet mag zeggen, ik het juist doe. Kan er ineens uit schieten.
Gevolg van overconcentratie. Lekker kontje gelukkig niet.
Regeringscommissaris Mariëtte Hamer: “Het is niet de bedoeling dat we totaal verkrampen in onze omgang.” 
Fijn. Toch ligt dat gevaar op de loer.
 Eergisteren heb ik mijn hand op een blote rug gelegd. Op een feestje kwam ik een vriendin tegen in een jurk die een deel van haar rug onbedekt hield. Daarop was mijn hand verzeild geraakt, onbewust. Had het eerst niet in de gaten. Er was veel lawaai, we moesten dicht bij elkaar staan om van gedachten te wisselen en ineens zag ik mijn hand op haar rug. Ik trok hem snel terug, maar je blijft er toch de hele avond last van houden. Zij niet, volgens mij, maar ja, je weet het niet.