Koevoet

In november schreef ik hier over woedekamers in Lima, Peru. Je kon daarvan alles kapot schoppen of slaan en tegen muren gooien, waardoor je opgekropte negativiteit wat gekalmeerd werd. Ik kende het verschijnsel niet en dacht er sindsdien wel over na, bijvoorbeeld over de vraag of het iets voor mij zou zijn. Ik ben echter niet zo vaak woedend meer en als ik die stemming op voel komen, ga ik op mijn binnenplaatsje even tegen een kartonnen doos schoppen.
Nu pas weet ik dat er ook zo’n kamer in het rustige Weurt is. Al een jaar! De naam: Rageroom Smash It. Er staat van alles, meubels, glaswerk, spiegels en als je briesend aan de slag gaat, krijg je een honkbalknuppel, koevoet, steigerbuis of moker aangereikt.
Doel is ontlading. Als we aan de jaarwisseling denken of ontremde voetbalsupporters, beseffen we dat ontlading een enorm Hollandse behoefte is. Soms blijkt er begrip voor te zijn. Je hoort zelfs dat mensen er recht op hebben.
Ik moet moeite doen dat begrip te mobiliseren, want geloof niet dat die agressie ons beter of mooier maakt. Vernielers van bushokjes bijvoorbeeld worden daarna geen sieraad voor de samenleving.
In het artikel dat ik over de woedekamer in Weurt las, in De Volkskrant, stond dat een schuchtere man er door zijn psycholoog heen was gestuurd. Nog niet zo lang geleden zou een psycholoog niet op dat idee zijn gekomen. Schuchtere man zegt: “Ik moet leren mijn woede los te laten.”
Ik snap dat je dat moet leren. Toen ik dat moest, ben ik vaak gaan hardlopen, terwijl ik mijn hoofd leeg probeerde te maken. Werkte. Meditatie kan ook helpen, weet ik.
Nog even en de woedekamers zijn overal. Natuurlijk met steun van de coalitie, waarvan veel kapot moet. Wil van De Kiezer.