Vuist

Als je werk maakt van 30 dagen zonder klagen, heb je een zekere verantwoordelijkheid. Je moet bijvoorbeeld ingrijpen als er in je omgeving geklaagd wordt. Je zegt dat je dat niet tolereert, groot woord misschien, maar je houdt ook niet je mond als je niet verdraagt dat er in je huis gerookt wordt en iemand losjes de brand in een sigaret jaagt. Dan zeg je dat je dat niet wilt hebben. Je hoeft niet meteen te schreeuwen, nee, rustig. Desnoods leg je ook uit waarom. Zoiets valt uit te leggen, kan zelfs leerzaam zijn. Natuurlijk niet te fel met het vingertje zwaaien.
Gaat ook op voor klagen. Je maakt duidelijk dat je de campagne 30 dagen zonder klagen serieus neemt en ook waarom je dat doet.
Bordje op de voordeur kan ook helpen: In Dit Huis Wordt niet Geklaagd. Maar ja, ik houd niet van dat soort bordjes.
Een afbeelding van een hond met daaronder de tekst `Hier Waak Ik’ kan een deukje in mijn humeur veroorzaken: wat heb ik daarmee te maken?
Nee, gewoon zeggen. Er zou een anti-klaaggebaar moeten komen. We kunnen zonder woorden duidelijk maken dat iemand moet ophouden met praten. `Daar is het gat van de deur’ is ook een tekst die je niet per se hoeft uit te spreken, dwingend wijzende vinger is voldoende. Voor klagen valt er vast ook wat te bedenken .
Er is natuurlijk het braakgebaar, je maakt met je hand een golvende beweging voor je mond, houdt je hoofd gebogen en steekt je tong een klein stukje uit. Beetje onaangename uiting, ook iets te veel wanneer het over klagen gaat. Nee, moet iets luchtigs zijn, niet al te onsympathiek. Met een ontspannen vuist tikje geven tegen je gebolde wang, zoiets.
Nou ja, nog 27 dagen om over na te denken. Daarna graag de campagne Alle dagen zonder klagen.