Boodschappentas

Niets is lang geleden, maar toch best wel als ik denk aan een column die ik ooit schreef voor deze dag, de dag voor Pasen. Was bij ons thuis een begrip. Rooms-katholiek gezin, niet fanatiek, maar toch, de vastentijd was voorbij, morgen de belangrijkste christelijke feestdag en er was nog iets: de zomer kwam er nu echt aan. Waarschijnlijk maakte ik het mezelf wijs, maar op paaszaterdag was dat echt sterk te merken, guller licht in lucht. Heb ik nog steeds: misschien ergens ver weg, maar hij is in aantocht, de zomer van 2025. Misschien doet die dit tragische jaar goed.
In die column waarover ik begon, schreef ik over een televisie-uitzending waarin willekeurige mensen op een markt werden geïnterviewd. Zie je vaker.
Vanwege een brandende kwestie gaat een actualiteitenprogramma de straat op en horen we zomaar wat onbekende Nederlanders half minuutje aan het woord, meestal met boodschappentas. 
Nu is Pasen, meen ik, geen brandende kwestie, maar er werd toch gevraagd wat de betekenis ervan was. Een mevrouw die er enorm uitzag alsof de zomer al eindeloos op volle toeren draaide, en met een kordaat hoofd antwoordde: “Ja, toen zocht Jezus voor het eerst eieren.”
Antwoord vond ik onverwacht en vaag grappig, maar ook zorgelijk. Je kunt de Bijbel en alles wat daaruit voortkomt, natuurlijk aan je laars lappen, maar het kan geen kwaad als je in ieder geval béétje op de hoogte bent van wat er speelt op dagen waarover supermarkten onstuitbaar zijn. Met Kerstmis is dat wel het geval.
Niet ondenkbaar dat veel mensen denken dat Jezus uitverkoren hazen een paashaasfunctie gaf. Dat we daarom `lekkere paasproducten’ kopen.
Mijn moeder belde altijd om ons `Zalig Pasen’ te wensen. Zat veel in.