Dingen

“Eindelijk kan het grote genieten beginnen.”
Ben op bezoek bij kennis die voorgoed afscheid heeft genomen van een school waaraan hij bijna veertig jaar verbonden was. We drinken een glas en dan zegt hij het, van dat grote genieten. Ik schrijf het met hoofdletters, Het Grote Genieten. Meteen deins ik er ook beetje voor terug.
Ik weet niet hoe oud de kennis is bij wie ik op bezoek ben. Ik ken hem niet goed, kwam hem toevallig tegen in de bioscoop en hij stelde dat glas voor. Na veertig jaar onderwijs, moet hij toch best al ver in de zestig zijn. Hoe zat het met Het Grote Genieten in al die voorbije jaren?
Ja, ik vind het ook vrij angstaanjagende woorden, omdat ik zelf niet zou weten hoe ik moest beginnen aan Het Grote Genieten. Ik bedoel: je gewone leven gaat door, je moet bijvoorbeeld boodschappen doen bij de Jumbo. Hoe stap je daar binnen als je je rotsvast hebt voorgenomen dat je leven nu eindelijk in het teken staat van Het Grote Genieten. Loop je er spinnend rond?
En als je bij de vis iemand tegenkomt die over Gaza begint, zeg je dan dat je het daarover niet wilt hebben, omdat het niet meer in je nieuwe leven past?
Hij schenkt mijn glas weer vol, het zijne ook, vóller, en zegt: “Ik ga alleen nog maar leuke dingen doen.”
Schrijf ik ook met hoofdletters: Leuke Dingen.
Doe ik weleens Leuke Dingen? Volgens mij wel, maar als het van mezelf moet, vind ik het moeilijk. Wakker worden met dat voornemen - wil er niet aan denken!
Ik moet het natuurlijk niet zeggen tegen de vage kennis die innig van de wijn slurpt, maar veel van wat ik doe, vind ik een Leuk Ding. Er hoeven er niet per se meer bij. Maar hoe leg ik uit wat een Leuk Ding is? Zie je, op dat moment begint het gezeur!