Stoeltje

Wist niet dat de nieuwe coronavariant Frankenstein heet! 
Ben de tel kwijtgeraakt, maar toen de uitnodiging kwam me weer te laten vaccineren, besloot ik meteen: gaan we doen. In sommige gevallen neem ik graag het zekere voor het onzekere. 
Wel viel me op dat de priklocatie verder weg was dan de vorige en om daar te komen zat ik onbarmhartig lang op de fiets, maar dit is tuttig gezeur. Ik moet blij zijn met onze gezondheidszorg. Ben ik ook.
Gulle regen, wind tegen, dat wel, maar ook dat is niet erg: je moet er iets voor over hebben. Als het een fluitje van een cent is, is dat niet goed voor je karakter. Dát denk ik op de fiets, terwijl ik het nuttige lichaamsbeweging probeer te vinden en weg wil blijven van het besef dat ik straks ook weer terug moet.
Dit keer had de priklocatie een Oost-Europese uitstraling. Ik ben er nooit geweest, maar eerste dat in me opkwam toen ik een zware deur open duwde: Bulgaars verhoorcentrum.
Achter een wrakkige balie zat een intense man zat die iedereen verzekerde dat alles goed kwam. Dat soort mensen is belangrijk. De prikruimte zelf was ook Bulgaars. Je moest op een vermoeid stoeltje wachten totdat er iemand op een bewield stoeltje lang kwam rijden, een mevrouw met drukke ogen en de prik.
Kregen coronavarianten voorheen ook namen? Zoals hevige stormen? Frankenstein is sterk gekozen. Het monster van Frankenstein was helemaal geen monster, maar oogde ondiplomatiek. Angst en weerzin van de mensen maakten hem een monster.
Komend voorjaar steekt vast een nieuwe variant de kop op. Laten we zeggen: King Kong. En in de herfst van 2026 wanneer er weer verkiezingen zijn, harde regens het land doornat maken en woedende wind onze ruggen striemt: Dracula!