Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Bomcheck

Vorige week bracht de Boekenweek me naar Noordwijk waar iedereen het over de nucleaire top had. Noordwijk en omstreken speelden daarbij ook een rol. Een mevrouw wees richting zee en zei dat president Obama daar op de boot sliep. En dat hij met een helikopter naar die boot gebracht werd. En naar die helikopter werd hij in een enorm beveiligde auto vervoerd en tijdens dat ritje zou hij een oud, lelijk huis passeren dat al jaren niet meer was bewoond. De Noordwijkers hadden er al die jaren op aangedrongen dat het afgebroken werd, maar dat kon om onduidelijke redenen niet. Die week kon het echter wel. Ineens was het weg. Anders zou Obama met een slechte indruk van Nederland weer terug naar Washington vliegen. Ik houd erg van dit soort informatie. Gisterochtend hoorde ik op de radio een gejaagde kok uit Berkel en Rodenrijs spreken. Die mocht de nucleaire top van eten voorzien. De verslaggever vroeg hoe hem dat gelukt was. De kok antwoordde: `Via allerlei ingewikkelde aanbestedingstrajecten.’ Die woorden daverden daarna nog een tijdje door mijn  hoofd, ingewikkelde aanbestedingstrajecten. In mijn directe omgeving wordt er nooit over zulke trajecten gesproken. Het eten gaat in een speciale auto – eerst natuurlijk een bomcheck- onder motorescorte naar Den Haag. Uiteraard wordt het eten eerst verzegeld. De verslaggever vroeg wat er op het menu stond. De kok die de boel in de koude keuken stond voor te bereiden – hij ging dadelijk pas naar de warme keuken – zei dat het een verrassing was, `net als op een feestje’.

Columns

  • Wanneer ik in mijn geboorteplaats ben, loop ik soms langs plekken uit mijn jeugd. Wie doet dat niet? Ik kan ook in mijn herinneringen daar zijn, maar in het echt is het anders.
    Als kind was ik graag alleen en zocht ik naar stille plekken, in het bos bij ons in de buurt, aan... lees meer

  • Jongste familielid werd tien dagen geleden 4 en ging vrijdag voor het eerst naar school. Heet niet meer kleuterschool, maar Groep 1, wat best hoog klinkt. Zelf had ik niets tegen kleuterschool. Inhoudelijk vond ik het een heldere aanduiding en waarom het anders moest weet ik nie... lees meer

  • Fantastische locatie: de wandelgangen. Er bestaat geen plattegrond van, maar ze zijn wel overal, lange en korte. Er valt van alles in te beluisteren. En daar is altijd iets mee, ik bedoel: het zijn geen mededelingen die met de koetjes en kalfjes in de wei rondhangen.

  • Beetje verbaasd was toen ik eerder deze week hoorde wat het meest stressvolle beroep is in dit land. Werd met zwaar geschut onderzocht en er kwam uit: apothekersassistent.

  • Met bewondering luister en kijk ik naar mensen die zo’n beetje alles helder kunnen uitleggen en daarbij niet de indruk maken het erg te vinden dat te doen. Je ziet ze vaak in praatprogramma’s, maar komt ze soms ook tegen in je dagelijks leven. Heldere taal, zinnen met kop en sta... lees meer

  • Bijgehouden heb ik het niet, maar ik geloof dat president Trump sinds hij gekozen is, nooit één dag uit het nieuws is geweest. Bij eerdere Amerikaanse presidenten hebben we dat, geloof ik, nog niet meegemaakt. En ook bijna iedere dag een foto, meestal in dat blauwe pak, vaak met... lees meer

  • We zijn gewaarschuwd, maar zoals het soms gaat met waarschuwingen: hoe serieus nemen we die? Vaker dan verstandig is, zeg ik: we zien het tegen die tijd wel. En als die tijd gekomen is, zie ik niets, want dan is het donker.
    Daarover gaan de waarschuwingen die ik nu bedoel.... lees meer

  • Was schrikken zaterdagavond toen het Journaal begon. In de aankondiging van wat aan de orde zou komen, had de presentator het over een hel. Je dacht meteen aan een brandhaard in de wereld, maar nee, ging over oudejaarsavond, de uren daarvoor en daarna: het Nationale Vuurwerk in... lees meer

  • In mijn rooms-katholieke jeugd, waarover ik geen klachten heb en waarvan ik geen blijvende problemen heb overgehouden, speelde Maria een belangrijke rol. Aan het begin van de schooldag moesten we klassikaal uit één mond `Wees gegroet Maria, vol van genade’ bidden. Wat dat `vol v... lees meer

  • Rondom mij heb ik nog niets gemerkt van de campagne die `Man, zeg er wat van’ heet. De Rijksoverheid wil mannen motiveren elkaar aan te spreken op seksueel overschrijdend gedrag. En bij dat gedrag horen ook opmerkingen die écht niet kunnen.

  • Nooit verwacht, maar ik ben een voorzichtige fietser geworden. Voor de zomer werd ik binnen één week twee keer aangereden, eerst door een scooter en daarna door een fatbike. Ik houd van intensiteit in mijn leven, maar dat vond ik wat veel. Bovendien had ik een blessure die er dr... lees meer

  • Altijd heb ik het beetje jammer gevonden dat ik geen kind meer was toen de kinderprogramma’s werden uitgezonden waarin Joost Prinsen een rol speelde, als acteur, als maker. 
    Niet dat ik heftig te klagen heb over de kindertelevisie uit mijn jonge jeugd. Maar daarvan staat me... lees meer

  • Om maar eens een open deur nog verder open te zetten: de menselijke geest zit wonderlijk in elkaar. Er gebeurt daar voortdurend van alles, vaak zonder dat je precies in de gaten hebt wát. Daarvoor gaat het allemaal veel te snel, waarnemingen, waarschuwingen, flarden herinneringe... lees meer

  • Wanneer het over uitslapen gaat, denk ik altijd: dat komt later wel. Als kind dacht ik er dan achteraan: als ik groot ben. Maar die tijd is helaas voorbij. Ik doe het bijna nooit, omdat ik veel te veel zin in van alles heb en er bovendien van alles moet gebeuren. Kan allemaal he... lees meer

  • Lijken kleine vragen, maar zijn het niet. Nu vraag ik me bijvoorbeeld af hoe vaak al in mijn leven tegen me is gezegd `Voor deze ene keer dan’ en dan was het de bedoeling dat je dankbaar en opgelucht knikte. 
    Toen ik kind was, volgens mij nog niet zo lang geleden, dacht ik... lees meer

Pagina's